Never nooit vriendje (2)

Een paar dagen na het bezoek van het politiebureau ging ik met een paar vrienden terug. Hun wachtten buiten en ik ging naar binnen. De politieman was best aardig maar maakte rare opmerkingen. Ik moest mijn achternaam opgeven, en hij begon te lachen om de manier waarop ik het zei. 'Ben je er soms niet blij mee?' vroeg hij. 'Nee...' antwoordde ik. 'Wil je soms Janssen heten?' Ik begon te grijnzen en ik zei 'wie weet...' 'Zo heet ik namelijk.' Ik had geen zin in het gesprek en pakte mijn mobiel, de kopietjes waren er niet.

Mijn moeder maakte zicht erge zorgen. Ik lag die nacht op bed en ze ging even naast me liggen. 'Lieverd je mag niet zo verdergaan.' Mijn ogen begonnen te branden. 'Waarom maken jullie zoveel problemen! Het zijn maar smsjes en soms bellen.' Ze drukte me tegen haar aan. 'Straks gebeurt er wel iets met je. Ik wil je niet kwijt, ik hou heel veel van je.' Ik wou niet laten merken dat ik bijna begon te huilen. Ik wist dat ze me niet meer vertrouwde. Ze liep mijn kamer uit en ik probeerde te slapen.

Met veel pijn en moeite hebben we een paar maanden er door heen 'gestruggled'. Het stalken stopte, en we praatten er gewoon niet meer over. Ik kwam in contact met een vroegere buurjongen. Er stond een strafblad op zijn CV en er gingen verhalen rond dat hij een meisje had verkracht. We hadden vaak gechat en op een Vrijdag gingen we afspreken. Hij stond te wachten op het pleintje vlak bij mijn huis. We hadden even gepraat, en ik zweer bij God, hij was echt niet zo zoals de verhalen rond gingen. We konden goed met elkaar praten en lachen en het gaf me een veilig gevoel. We moesten lachen en opeens zoende hij me. 'Wil je met me?' Ik was zo door de war. Ik wist niet wat ik moest zeggen, alles ging te snel. 'Ja.' zei ik. Ik zei dat ik weg moest en ik liep naar huis. Ik had een dubbel gevoel. Mijn moeder vroeg waar ik was geweest. 'Gewoon bij het pleintje gekeken of er wat te doen was.' Ik schaadde haar vertrouwen, maar ik moest wel. Ik kon het niet uitleggen, ookal zou de waarheid de leugen verbreken.

Het was Woensdag en we waren al 2 maanden verder. Ik had zijn naam in mijn msn naam, en hij de mijne. Ik was even bezig met kleding ophangen tot ik een oranje balkje zag flikkeren... Het was mijn ex-buurvrouw en zij kende hem ook heel goed...