niet wetend wat te doen

Nu heb ik een huwelijk maar mijn man zet God altijd op de eerste plaats met wat dan ook. De afgelopen dagen was hij echt weer even zich zelf en liet hij ook aan mijn beste vriend zien dat hij voor me wilt vechten.
ik was zo trots op hem en mijn beste vriend ook. Nu zijn we 2 dagen verder en heb ik alles gedaan. is alles mijn schuld.

Ik vindt het al zo moeilijk wat ik moet doen en ik weet niet of ik dit vol kan houden. hij zegt iedere keer maar dit is gods plan en god dit en god zo. Maar ik geloof daar niet meer in nu. Ik bedoel waarom krijg ik het dan en niet iemand anders. ik geloof best dat er iets is van boven maar wat weet ik niet. momenteel niet God in iedergeval niet zijn God zoals in de bijbel staat.

het is zo ontzettend moeilijk ik weet niet hoe ik verder moet. Ik hou ontzettend veel van mijn maar tegelijkertijd weet ik nu ook al dat ik een behandeling ga krijgen bij emergis waarbij ze waarschijnlijk zullen zeggen meid denk er goed over na. Ik vindt het zo lastig. Het liefste help ik iedereen waar ik maar kan, en alles wordt me nu afgenomen. Ik werkte in een zwembad en gaf zwemles aan kinderen. de mooiste baan die ik maar hebben kon. En alles wordt me nu afgepakt want ik kan het niet blijven doen.

En dan heb je mijn man die het niet snapt en me alleen verder de put in praat. en iedere keer zegt dus als we nog 1 ruzie hebben gaat de ring af. En hij dreigt er constant mee. Maar hij is zo erg veranderd en agressief en hij doet er niets aan. Wilt zijn verhaal ook niet op tafel gooien zodat hij geholpen kan worden.

ik weet niet meer wat ik moet doen. ik wist wel dat ik depressief ben maar het is nog 50 keer erger dan ik dacht. Alles wat ik doe bij iedereen komt terug in mijn gezicht. Echt alles doet pijn en mn knie wordt ook alleen maar erger.

Ik vindt het verschrikkelijk dat ik niet meer kan doen waar ik van hou. ik ben alles kwijt mijn hele leven is kwijt. ik mis het werken met de kinderen. ik besef me nu pas dat het mij al die tijd staande heeft gehouden. Ik ben ontzettend bang. Want ik wil echt verder met mn huwelijk, mijn schoonfamilie kan ik ook niet missen ik hou ook zoveel van hun, maar aan de andere kant ben ik bang dat emergis gaat zeggen meid dit is niet goed voor je.

Ik heb nu zoveel respect voor de mensen die het hebben want nu pas snap ik hoe erg het kan zijn. ik hoopte er nooit achter te komen maar helaas is het wel zo. En ik wil niemand meer kwijt raken. Want heel mn leven staat al op zijn kop. En het enige wat me op de been houdt is de liefde voor mijn man, beste vriend en schoonouders. en ook mijn ouders want die zien nu eindelijk in hoe ernstig het is