pijn pijn pijn

Zondagavond gevallen in mijn wc die eigenlijk redelijk klein is. Ik reageerde blijkbaar nergens op. Wat er die avond voor de rest gebeurd is weet ik niet. ik weet nog dat ik een andere broek aan moest omdat ik moest plassen en zo ongelukkig had gelegen dat ze me hadden moeten verplaatsen. Maar de pijn zo onverdraaglijk dat ik blijkbaar in mijn broek had geplast. en daarna ben ik naar het huis van mijn beste vriend gebracht met nieuwe kleren want hij heeft een ziekenhuis bed.

Nu 5 dagen later ben ik vanmiddag naar de dokter geweest om mijn knie te laten onderzoeken en om extra pijn medicatie te vragen. plus de prikpil (oh wat een opluchting was dat zeg).
Maar door de val heb ik mijn binnenste kniebanden die al chronisch overbelast zijn, nu ook nog eens verrekt wat dus mega veel pijn doet. Dus nu heb ik 8 paracetamol per dag, 3 keer per dag oplosbare ibuprofen 600 mg en 100 mg tramadol.
Vanmiddag had ik best veel last van de meest voorkomende bijwerkingen en was ik totaal mezelf niet. Wat ik trouwens toch al niet ben, vanwege mijn depressie. Het was al een wonder dat ik het mocht want rond deze leeftijd doen ze de prikpil heel vaak nog niet.

Nu is het ochtend heb nog niet geslapen. Ben bij mijn beste vriend want ik mag de trap absoluut niet op. wel bewegen maar niet te veel belasten.

Nu zit ik in bed met mijn beste vriend hier te schrijven omdat ik zoveel pijn heb dat ik ondanks de medicatie niet kan slapen. (ook al had ik voor vandaag een slaappil gekregen). Toen mijn beste vriend ineens ook super veel pijn had. zijn we allebei maar gaan schrijven. Ik moet zeggen normaal helpt schrijven wel om het van me af te schrijven. Maar zelfs dit werkt niet.

De pijn in mn knie plus de combinatie van depressie, ptts en angststoornissen is vandaag gewoon even teveel geworden. ik ben zo moe, heb gigantisch veel hoofdpijn die niet overgaat en mijn knie voelt als hem er van zagen zonder narcose. Alsof hij uit elkaar wordt getrokken.

En ik weet dat het liefde het mooist en waardevolste is. Maar nu mijn beste vriend ook zoveel pijn heeft. Heb ik het gevoel dat zelfs die liefde niet goed genoeg is om me vandaag staande te houden. De pijn, de gedachten, de dromen, de nachtmerries. Alles bij elkaar. het is nog 17 dagen totdat ik mijn intake heb. En ik ben bang dat er nog wel meer van deze nachten komen.

Normaal zou het wel gaan als mijn beste vriend ook niet zoveel pijn zou hebben dan zou ik lekker tegen hem aan liggen en zouden we beiden slapen. Maar helaas ging dat nu niet door. Hij heeft hele verhalen verteld en ik weet er bijna niets meer van ik schaam me kapot. Mijn hoofd zit overvol en ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. De tranen die vloeien maar van het verdriet en de pijn, maar opluchten doet het niet.
17 dagen moet ik het nog volhouden.

Dan heb je de kerstdagen, kerstavond bij mijn ouders eten en cadeautjes. eerste kerstdag taarten bakken voor mijn verjaardag want tweede kerstdag ben ik jarig. Dan ook nog opruimen zodat alles aan kant is. En dan is het zover mijn verjaardag in de ochtend mijn ouders, oma, opa en oma. In de middag mijn beste vriend en mijn schoonfamilie die komen eten in de avond dan lekker gaan stappen in het stadje waar we vlakbij wonen Goes. Daar komen dan nog 2 vrienden heen. Aan de ene kant heb ik er wel zin in omdat mijn ouders en familie, maar ook mijn schoonfamilie zoveel moeite doen om hierheen te komen. En in het stappen op zich ook wel gelukkig gaan we met de taxi dus mag ik me eindelijk eens laten gaan. Maar aan de andere kant zie ik er totaal tegen op. Die dagen alleen maar blij te moeten zijn en aan de andere kant ook totaal weer niet. Want ik voel me gewoon echt het begint met een k eindigt met t en er zit nog een letter tussen in.

Paar dagen later de intake van emergis. Komt mijn beste vriendin logeren uit Sliedrecht. En gaat op 1 januari of 2 januari ligt er even aan. Gaat mijn man samen met mijn beste vriendin mee naar Sliedrecht en komt hij pas die zondag weer terug. Zo heb ik alle rust even voor mijn eigen en kan ik bijkomen van de dagen en de intake. Want dan gaat er daarna gekeken worden wat mijn behandeling wordt. En als het is goed is tenminste ik hoop het krijg de 31e mijn anti deprisiva pillen maar daar moeten naar hun naar kijken in verband met mijn andere pijn medicatie vooral de tramadol en ibuprofen. Dus daar moet ik dan 1 januari gelijk mee gaan beginnen.

Kortom pijnlijke, spannende maar vooral enge dagen tegemoet. Hopen dat mijn knie zich snel weer beter gaat voelen want dit bovenop die chronische pijn is gewoon niet te harden.

In iedergeval wens ik iedereen hele fijne kerstdagen alvast en een spetterend en gelukkig nieuwjaar. Geniet van de Feestdagen want ze zijn zo blij. Heb je het zelf moeilijk net als ik, stuur gerust een berichtje dan wil ik best met je praten. Want 2 is altijd beter dan 1. En erover praten is altijd goed je hoeft je absoluut nergens voor te schamen