Niets te melden?

Heb ik iets niets te melden over wat ik vandaag heb meegemaakt? Dat kan ik moelijk beoordelen. Misschien als je het verder leest kun je daar jouw eigen oordeel aan geven.

De dag begon voor mij om half acht 's ochtends. Douchen, kleding aan, wat eten en drinken en huppakee de deur uit naar mijn werk. Ik pak de metro. Ik besluit zover mogelijk in de achterste wagon te te zitten. Dat scheelt weer lopen bij het uitstappen..

In de metro zit tegenover een meisje van ik schat zo rond een jaar of vijfentwintig. Ze zag er goed uit, echter vond ik iets te veel makeup in haar gezicht. Ik bedoel ze zag er behoorlijk bruin uit door een soort foundation, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze zat de hele tijd met iemand te praten via haar mobieltje. Kennelijk stoorde het haar niet dat iedereen kon meegenieten over haar 'ontboezemingen'. Hoewel ik tegenover haar zat heb ik het niet geheel kunnen volgen aangezien ik zelf met muziekdopjes in mijn oren zat. Ik pikte wel op dat zij graag een auto wilde en over haar carrieredromen. Ze leek mij zo'n populaire chick met veel zelfvertrouwen die naar zoveel mogelijk feestjes gaat en die schijt heeft aan alles. Echter leek mij zij niet zo intelligent. Ach ja, je kunt ook niet alles hebben.

Enfin, ik stap uit en arrriveer zo rond over half negen bij mijn afdeling. De helft van mijn collega's waren er al. Ik groet mijn collega's en wordt teruggegroet. Ik log aan... lieve help...30 nieuwe mailtjes ! Ik heb slechts 1 afspraak voor vanmiddag. Genoeg tijd om mijn mailtjes af te handelen.

Ik had gisteren net als vandaag mijn digitale camera bij me. Ik liet gisteren de secretaresse (die ook oma is) de foto zien die ik gisteren van haar had genomen. Ze was daar niet zo blij mee. Ik zei dat het wel een goede actiefoto aangezien je kon zien dat zij aan het werk was. Daar stemde zij mee in, waar ik aan toevoegde dat het ook een unieke momentopname was.... ha ha... ze moest er wel om lachen .

Ik zag in mijn mailbox een mailtje over dat de organisatie van plan is om bandjes aan te schaffen voor het personeel. Deze bandjes gaan af als personeel ruimtes of gebouwen betreden waarvoor zij niet zijn geautoriseerd. Het bleek om een (vroege) 1 april grap te gaan. Ik kon er wel om lachen...

Ik heb haar vandaag ook geholpen met het aanvragen van een digitale agenda voor de vergaderruimte. Dit was mijn eigen idee en zij vondt dat een goed idee en intitiatief.

Ik had samen met een collega een geintje uitgehaald. Mijn collega had zo'n ding met hertenoren en een gewei wat je op je hoofd kan zetten. Mijn collega sloop achter een medecollega en ik liep naar voren met mijn camera in mijn handen. Mijn collega zette het gewei met hertenoren op het hoofd van de collega en voordat hij in de gaten had wat hij op had, had ik hem vastgelegd met mijn camera. Het was een hele leuke actiefoto...Ook het slachtoffer was het daar mee eens. Hij wilde de foto graag in zijn mobieltje hebben. Ik heb de foto naar hem toegezonden.

Om half zes ging ik naar huis. Ik heb eten gehaald en heb wat televisie gekeken. Nederland Armenie. 2-0. Ik vond aan de wedstrijd niet zo veel aan. Nederland heeft wel gewonnen maar speelde naar mening niet overtuigend.

Daarna heb ik wat buikspieroefeningen gedaan en heb mijzelf 30 keer opgedrukt. Ik had nu naar bed gemoeten heb eigenlijk nog geen slaap.

Als ik nu terug kijk wat ik vandaag heb gedaan dan kom ik tot de conclusie dat ik eigenlijk af en toe een ondeugend pestkoppie ben, maar uiteindelijk toch ook wel weer een lief pestkoppie. Een engel met een 'B' er voor. Al met al was vandaag eigenlijk een doorsnee dag.

Het klinkt allemaal misschien niet zo spannend. Ik heb een kantoorbaan en na het werk kom ik thuis waar verder niemand meer is. Het is nu ruim een maand geleden dat mijn relatie met mijn vriendin na vijf jaar is beëindigd. Ik zit dan ook een beetje in een ontwenningsproces.

Misschien moet ik naast mijn werk wat meer een actiever leven gaan leiden. Meer uitgaan ofzo, zoals vroeger, of weer naar een sportclub gaan.

Één ding staat voor mij vast; Het leven, hoe betekenisloos of vol het ook mag lijken, is uiteindelijk wat aan ons is geschonken. Het is aan ons daar een zo goed zo mogelijk invulling aan te geven, door de juiste keuzes proberen te maken. Dat is niet éénvoudig. Dat is elke dag opnieuw een uitdaging.

Liefs,
Panter