Nieuw bureau.

Vandaag wezen werken bij het 'kruidenvrouwtje'.
Voor ieder klein kwaaltje heeft ze wel een drankje ofzo. Ze heeft er haar kasten en aanrecht mee volstaan.
Ze is 88 bijna, te oud eigenlijk, vind ze zelf. Meestal is ze best vrolijk, maar regelmatig ook ziet ze het leven niet meer zo zitten. Ze is nog als enige over van haar familie, heel af en toe komt er nog weleens een neef of nicht op bezoek. Vrienden leven ook niet meer. ''Wie wordt er dan ook zo oud?''

Vandaag zei ze dat ze er geen lol meer in had. In het leven. Al die beperkingen van het lichaam zijn ook maar lastig, vind ze. Haar hoofd wil wel, maar haar lijf niet.
We gaan aan het werk, want ze weigert toe te gaan zitten kijken. Ze stoft wat, maar vergeet vaak waar ze ook alweer gebleven was. Ik begin in de badkamer. Meestal babbelen we wat, soms zeggen we een tijdlang niets. Totdat ik uit de woonkamer hoor :''Wat lopen we lief te spelen hè?'' Vast geintje van haar.

En dan:'' Wat denk je, is het al tijd voor koffie mevroi?''
''Ik vind van wel hoor Mevrouw S.''
Soms duurt dat een half uur. Dan verteld ze over het werk wat ze vroeger deed, over de tweede wereldoorlog waarin ze kilometers fietste voor eten. Ik ken de verhalen van voor tot achter.
Maakt niet uit..het is zo'n lieverd. Ik luister graag naar haar. Omdat ze niemand anders meer heeft die dat doet.

Vanmiddag stond ze peinzend bij haar boekenkast. In die kast heeft ze een miniatuurwinkeltje staan.
Een hoedenwinkeltje. Echt mooi, van glas en vol details. Maar omdat hij op de bovenste plank staat, kan ze er niet goed in kijken meer. Omdat ze wel 12 centimeter gekrompen is, zoals ze graag verteld.
''Eigenlijk zou hij een plank naar beneden moeten,'' zei ze. 'Maar ik kom er maar niet toe.''
''Hup, we gaan het nu gewoon samen doen'', zeg ik.
Het gaat best gemakkelijk, en voordat we het weten is het klusje geklaard.
''Sjonge, dat jij dat voor me doet, andere hulpen die ik had deden zoiets niet.''
''Slechte hulpen'', grap ik.
''Nee, ze deden hun werk goed, maar jij bent anders. Een dochter zou niet beter voor me kunnen zorgen.''
Ik glimlach.

''Ik moet ook es een keer iets aan dat bureau doen, want dat is niks meer.''
''Kijkt u hier toch een keer bij de kringloopwinkel, hij zit hier dichtbij.''
'''Daar heb ik nooit aan gedacht.'' ''We kunnen ook nu nog even gaan kijken, ik heb nog even tijd.''
''Dat is wel verleidelijk..'' ''We gaan gewoon.''
Even later wandelen we buiten. Het is koud, maar het zonnetje schijnt.
Naast me straalt mevr.S. van genoegen. Onderweg zegt ze minstens 10x ; gezellig hè?''
''Vind ik ook!''

Gelukkig staan er 2 bureautjes. ''Goh, ik heb zelfs nog keus ook.''
We kijken naar hoe groot ze zijn. En vervolgens ritselt ze een meetlat.
65 bij 120 centimeter. ''Dat moeten we wel onthouden dan, zegt ze. 65 is wanneer je pensioen krijgt..''
''En 1 meter twintig is straks uw lengte als u zo door blijft krimpen', vul ik aan.
We hebben er lol in..
Al vind ik het wel idioot dat het mensje 25(!)euro aan transportkosten moet betalen..
Voor zo'n klein stukje.
Ik twijfel even, maar ze is resoluut ; IK WIL 'M HEBBEN.

Bij de balie duurt het allemaal nogal lang om de dingen te regelen.
Een sukkel aan de telefoon. Mevrouw S levert commentaar.
''Die kerel moet bij het cabaret gaan als clown, hij kan er niks van.''
Ze zit op haar rollator en babbelt met iedereen.
Een medewerker ,met last van z'n been [ door de kou] krijgt de tip om brandnetelthee te drinken.
''Goed voor de bloedsomloop.'' Hij laat het haar op een briefje schrijven.
''Wel bij de drogist kopen hè? De apotheek is veel te duur.''

Ze is compleet in haar element en geniet. Ik geniet van haar.
Onderweg terug naar huis is ze helemaal blij. Ze heeft er rode wangen van.
''Goh, ik ben er zo blij mee joh, ik zit er al zolang tegenaan te hikken.
Dat je DIT allemaal voor me wilt doen meid..Moet jij niet naar huis?
Dit is jouw vrije tijd waar ik beslag op lig, eigenlijk moet ik je nu betalen.''
''Nee natuurlijk niet, ik bood het toch zelf aan? Ik wil er niks voor hebben, ik vond het zelf leuk.''

''Donderdag heb ik een nieuw bureau. En weetje..ik vond het nog gezellig ook!''
Ik draai me om en loop de deur uit. ''Tot volgende week!'
''Dag lieverd,''zegt ze vrolijk.''
Wat is dit toch heerlijk werk om te doen soms..
09 feb 2010 - bewerkt op 09 feb 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende