Nieuwe profielfoto 13e jaar myDiary

13 jaar alweer, tijd voor een nieuwe profielfoto.

Met mij gaat alles eigenlijk goed, bedankt voor het vragen.
Manlief, waar ik alweer bijna 3 jaar mee getrouwd ben is van baan geswitched sinds een half jaar en dat is wel fijn omdat hij eerst militair was en ik hier niet zo goed tegen kon.
Ik ben nooit zo'n goede militairen-vrouw geweest, kan moeilijk alleen zijn en ik kon al nooit aan de gewone weken wennen, waar hij hele week van huis was en in het weekend thuis.
Laat staan de oefeningen van 3 weken en de uitzending van een aantal maanden, nee dit ging me niet goed af.
Ik ben blij dat we de volgende uitdaging uitgaan.
Zoals hij het zegt "een burgerbaan"... ik vind het heerlijk.
Eindelijk voor 3 man koken inplaats voor mezelf en de kleine van 2,5 jaar.
Meer regelmaat, vastigheid en meteen een stabielere relatie.
Niet alleen ruzie in het weekend, maar netjes ruzies over hele week verdeeld, heerlijk
Lekker klagen over sokken die hij rond laat slingeren in het huis, heerlijk vind ik dat.

Sinds mijn relatie met hem ben ik vrij burgelijk, mijn beste vriendin is 6 jaar geleden, toen mijn relatie met hem begon, richting Limburg verhuist en dit heeft me zo'n zeer gedaan dat ik hierna eigenlijk me nooit meer zo heb gehecht aan vriendschappen. Zij ging daar wonen ivm haar relatie maar ik heb het altijd als liefdesverdriet gevoelt dat ze die kant op ging. Als diehard Brabander heb ik het nooit gesnapt. Ik zou het niet kunnen, in Limburg wonen, excuses voor de Limburgers hier.

Die beste vriendin zie ik trouwens nu nog elke maand dus we houden het netjes bij, dan rijd ik meestal even 2 uurtjes heen en weer maar dan heb ik weer een opgelucht hart en een volle batterij.
Ondertussen heeft zij ook 2 kinderen rondlopen dus dan deel je naast lief ook een hoop leed en dan voel je je weer erg verbonden hahaha.
Je kan beter 1 beste vriendin hebben waar je alles mee kan delen, die er altijd voor je is en blijft als zo'n groepje vriendinnen die in de jaren toch allemaal hun eigen weg kiezen.
Heb ik ook wel gehad, maar uiteindelijk besef je dat je niet zoveel nodig hebt.
Het trekt me ook niet meer, zo'n groepje vriendinnen en dan donderdag/vrijdag en zaterdagavond gaan stappen.
Ik heb het jaren gedaan maar moet er nu niet meer aan denken.

Na een werkdag ben ik blij als ik thuis op de bank kan ploffen met een zak chips en Netflix.
Nog steeds ben ik 5 kilo te zwaar en last van het eind-van-de-zak syndroom als ik aan een zak chips begin trouwens.
Terugkerende ziekte, vrij hardnekkig
Mijn goede voornemen is dan ook om niet meer stil te staan bij goede voornemens.
Elk jaar doe ik een schrale poging om van die 5 hardnekkige kilo's af te komen, ik ga dan even sporten, zwoeg anderhalve maand in een fitnissschool met een overactieve mental coach in mijn nek of ik leef 3 weken op broccoli.
Ik doe het niet meer, uiteindelijk heb ik toch weer dezelfde discussie met de weegschaal en kost het me hoopjes geld zonder resultaat.
Het is ook een ziekte, dat perfectiebeeld nastreven en de kilo's eraf moeten hebben, ik heb me vanaf mijn 16e eigenlijk "dik" gevoelt terwijl ik nu zwijmel bij de foto's en het lijntje wat ik toen had. En toen woog ik 70 ipv de 77 die ik nu weeg.

Eigenlijk is 77 kilo ook wel prima. Kan ik het geld wat ik verbras aan rare afslankpilletjes of abonnementen op tijdelijke fitnissscholen beter aan leuke kleding uitgeven.
Dat de rollade's in ieder geval leuk verpakt zijn.
Het oog wil ook wat en ik ben eigenlijk toch nooit tevreden met mezelf.
Misschien moet ik me hier maar gewoon eens bij neer leggen. Neer rollen.

Nog meer mensen geen goede voornemens ?

Groetjes, Franny