Vanaf oktober woon ik samen, buiten mijn vertrouwde plekje Roosendaal. Verder weg van mijn ouders maar dichterbij geluk en rust.
Sinds een paar weken wonen we boven omdat we beneden gingen verbouwen en dat is dus al volle bak aan de gang.
Als in muren kaal, houten vloer eruit, met zand verhogen, beton laten storten, vloerverwarming erin etc etc.
Dat is hels voor een vrouw omdat je stof niet beneden kan houden waardoor je eigenlijk 24/7 kan schoonmaken maar het never nooit schoon kan houden.
We hebben nu een kleine woonkamer in een slaapkamer gemaakt en een keuken van een andere slaapkamer. Afwassen doe ik in de badkuip en koken doe ik op een 2pitter die er een kwartier over doet om op temperatuur te komen.
Dus vaak haal ik af.
Kan ik nog lachen ? Ja ik kan nog lachen. Verbouwstress? Ik zet me er over heen. Soms met tranen, soms woest met schoonmaakdoekjes (al wetend dat het niet helpt) maar vaak vooral happend in het stof.
Als ik gefrustreerd ben kijk ik afleveringen van "Help mijn man is klusser" met een bak ijs op schoot en bedenk ik me dat het allemaal nog niet zo slecht gaat.
En het is allemaal voor een goed doel.
Mijn beste vriendin is zwanger van een meisje dus ik ben helemaal in mn nopjes, vraag overal gratis babypakketjes op mijn naam aan om die vervolgens in grote mate naar mijn beste vriendin te sturen.
Bij het eerste babypakket schrok mijn vriend zich rot, bij het tweede pakket was ik niet thuis dus moest ik het bij de buurvrouw ophalen die met een achtelijke grijns opendeed en me met glinsteroogjes vroeg "is het voor jou?"..
En met het derde pakket had ik geen rare blikken meer.
Tot snel