Nieuwe therapie

Afgelopen vrijdag had ik mijn eerste afspraak bij mijn nieuwe therapeute. Lichaamsgerichte psychotherapie. Op de heenweg vroeg ik me af waarom ik er eigenlijk nog naartoe ging, had toch geen zin meer. Uiteindelijk zat ik er en voelde het retegoed. Ze vroeg waarom ik er was en ik vertelde. Over dat ik de laatste tijd steeds vaker het gevoel had dat ik het wel prima vond als het leven stopt. Ze vroeg of ik dan ook overweeg om er een einde aan te maken. Ik: nee, zelf zou ik dat niet doen, dat vind ik nogal wreed voor anderen. Maar ik vind het niet erg als het stopt. Ze vroeg of dat een aanleiding had, dat er iets was gebeurt of iets? En ik vertelde mijn verhaal, vanaf mijn ziekte tot en met mama's borstkanker. En dat ik eigenlijk sinds mama ziek is, echt ingestort ben. Ze noemde ergens de positieve kant van die ziektes: de hechtere band, waar ik het helemaal mee eens ben. En verder begon ze over mijn ziekte, ze vroeg hoe het was, dat het vast best traumatisch moet zijn geweest, heftig, om opeens ziek te zijn. En ik zei dat het inderdaad eigenlijk wel zo was. Ik ben het vertrouwen met mijn lichaam totaal kwijtgeraakt. Ik heb niks met mijn lichaam. Toen ik ziek werd deed mijn lichaam namelijk opeens niet meer wat ik wilde, waardoor ik ook niet de dingen kon doen die ik wilde en de persoon kon zijn die ik wilde zijn. Ook vroeg ze naar broers en zussen. Ik vertelde over mijn broer, die al op kamers woont. "Dus jij moet het alleen doen?" Nouja, toen met mijn vader wel ja, toen was mijn broer er niet, die vluchtte heel erg en ik nam de rol aan van de sterke die thuis alles maar een beetje vrolijk en goed hield. Ze is echt een fijne luisteraar, stelt de goede vragen of reageert juist gewoon op wat er gezegd is. Ze denkt er eerst ook goed over na, neemt het echt in zich op.
Ze legde ook uit wat het nu precies voor therapie is, het is dus lichaamsgericht. Dat houdt in dat het er vanuit gaat dat alles wat jij in je leven meemaakt, je in je lichaam opslaat. Daarom bestaat de tweede sessie (volgende week vrijdag!) ook uit een body reading. Hier sta je in je ondergoed voor de spiegel en gaat zij kijken naar je lichaam, je houding, spierspanning, ademhaling. Daar rollen dan dingen uit die we gaan bespreken en waar we waarschijnlijk aan gaan werken. Werken door middel van praten en het doen van (lichamelijke) oefeningen. Ze denkt dat er heel veel in mij los gaat komen tijdens deze therapie, voornamelijk omdat ik het destijds altijd heb opgekropt en heel erg voor mezelf heb gehouden. Ik zei ook dat ik echt denk dat dit soort therapie heel erg goed is voor me, omdat ik dus niks met mijn lichaam heb. Ik wil weer meer feeling met mijn lichaam krijgen, dus dit zal erbij helpen. Zij dacht ook dat het heel goed was en ik kreeg het gevoel dat ze ook meteen wilde beginnen en zich echt betrokken voelde. Ik ben er echt enthousiast over en heel erg benieuwd naar de volgende sessie. Ze reageerde ook vet leuk toen ik zei dat ik eerst alles voor mezelf hield maar nu wel steeds meer leer delen. Ze deed echt zo'n kleine yes beweging met haar vuist en zei: super! Goed zo!. Vet schattig. En bij het maken van de volgende afspraak moest ik even zeggen dat ik die week daarop niet kon i.v.m. wintersport en zij: "O wat goed!" haha. Terwijl ze eigenlijk zo kort mogelijk op de tweede sessie een derde afspraak wil, maar nu is 't tien dagen later, dat was ook wel oke. O ik ben zo benieuwd ! Ook door de verhalen van goede vriendinnen van me, die ook bij haar lopen (via hun ben ik bij haar terecht gekomen). Wel grappig eigenlijk, want zij lopen nu bij haar, de vriend van een van hun nu ook en nu hebben ik en nog een vriendinnetje zich ook bij haar "aangemeld", waardoor we dus alle vijf bij haar in therapie zijn haha. Wel fijn, blijft chille gespreksstof
Ben deze week ook zo chaotisch. Hij is nu voorbij maar echt, ik had van alles willen doen voor school enzo, maar heb uiteindelijk niks van dat alles gedaan. Heb zaterdag een dagje gewerkt ergens, was leuk en chill om uiteindelijk weer te werken, hoop dat ik binnenkort gebeld wordt want die baas was weg toen ik stopte maar hij zou me bellen, was beetje onduidelijk (hij praat slechts gebrekkig nederlands met een zwaar italiaans accent ;p). En heb voor morgen een afspraak gemaakt bij de huisarts, ik wil even allergietesten voor voedsel. En heb een bezichtiging gehad en die kamer na veel wikken en wegen toch afgeslagen omdat het in een kelder was en dat is ook niet echt chill. Verder heel veel geslapen, de hele week lukte het me weer niet om op te staan en gister had ik ook een leuke verjaardag waar ik bleef slapen (rond half 5) en waar ze om half 10 sochtends alweer wakker waren pff. En verder ben ik vandaag de hele dag al brak op de bank aan het hangen, tot niks toe in staat en duik ik zo denk ik eindelijk mijn bed in. Ben bekaf. Vrijdag had ik ook al een feest, was heel tof, maar was wel broodnuchter gebleven omdat ik de volgende dag moest werken. Was ook al om 2 uur weggegaan, maar had net zo goed kunnen blijven want lag om 6 uur nog wakker.. En om half 9 ging mijn wekker, jeej! Dus ja, ben nu eigenlijk best wel moe. En vraag me af hoe het kan dat de tijd zo snel gaat en waarom en bleeeegh. En ik ga gewoon even plassen nu en slapen, want dan ben ik morgen misschien weer een beetje fit. Dan begint een nieuwe week, waarvan ik vooral uitkijk naar het zingen op dinsdagavond, het eten + concert met mijn broer op donderdagavond EN de tweede sessie therapie op de vrijdag! En dan moet ik ook nog inpakken om zondag op wintersport te gaan en ondertussen misschien toch ook maar wat aan school doen en piano oefenen omdat ik op zaterdag moet spelen en mijn piano docente nu al dikke stress heb terwijl ik niet meer wil.

Al met al prima weekje denk ik. Zal ook wel weer voorbij vliegen.. En dan gaat denk ik ergens deze week een van m'n lieve, goede vriendinnen ook nog op reis. De een is al weg sinds 1 februari (voor 5 maanden.. !) en nu gaat de ander een maand. Ik geef haar groot gelijk en hoop dat het haar goed doet, besef alleen net opeens dat 't deze week al is. Pfff, snel. Ga haar missen. Dan mis ik ze alletwee. Eventjes, tot ze terug zijn. En missen is een positief iets: het toont aan dat je van iemand houdt toch

Truste X