Noord-Holland...*zucht*

Liedje (tekst: Martin Bril)

In principe maakt het niet uit in welke trein je zit als je aan Jimmie Rodgers denkt.
Ik zat in de stoptrein naar Hoord, en was ingestapt in Heerhugowaard - ja, een kort ritje.
Maar lang genoeg om aan Jimmie Rodgers te denken. Jimmie, de grondlegger van de countrymuziek, de zingende machinist, en jodelen kon hij ook.
Maar echt fan; nee, dat ben ik niet.

Maar het staat als een paal boven water dat Rodgers in een hele korte carrière, n de jaren dertig van de vorige eeuw, een heel genre op de kaart zette.
Hij was de eerste die over de Amerikaanse prairies zong, over eindeloze spoorlijnen, de voorbijdenderende goederentreinen, de horizonten, de diepe luchten boven het Amerikaanse land, de grote, tragische hunkering naar het westen.
'Go west, young man,' om met Mark Twain te spreken.
Bewegen, blijven bewegen: ligt het geluk niet hier, dan is het misschien duizend kilometer verderop te vinden; de essentie van Amerika.

Heerhugowaard - Hoorn.
Dat is andere koek.
Maar toch, ik weet eingelijk niet waarom, schoot mij Jimmie Rodgers te binnen. Buiten rolden dijken, molens en weilanden voorbij, een Hollands polderlandschap. Het was winters, en er hing een grauwe natte sluier over het land.

What will become of the hobo, when his time comes to die?
Dat is de vraag die Jimmie Rodgers zich stelt in Hobo's Meditation, zijn beroemde ode aan de zwerver die per goederentrein door Amerika reist.

Will there be any freight train in heaven, any boxcars in wich we might hide?
Hobo's Meditation, klegelijk en traag gezongen, bijna als een christelijk lied, is er in vele versies.
Dolly Parton heeft het gezongen, Merle Haggard, Pat Benatar, Ernest Tubb.
Het is een liedje vol verlangen, maar ook vol angst.
Zal er voor ons, verschoppeling, plaats zijn in een beter leven, of blijven we altijd zwervers, asielzoekers, randfiguren?

En hoe komt het, heel andere vraag, dat het ene liedje wel blijft hangen en het andere niet?
Ik bedoel; Hobo's Meditation ken ik nu al een jaar of vijfentwintig, het is niet eens een van mijn favoriete nummers, en toch komt het af en toe met tekst en al bovendobberen en meot ik aan Jimmie Rodgers denken, hoe komt dat?
Speelt het geheugen spelletjes met me?

Herhugowaard - Hoorn
Noord-Holland is een streek waarin de een zich eerder eenzaam voelt dat de ander.
Maakt niet uit of je in een volle trein zit, in een halflege, of in een uitgestorven avondtrein waarin je jezelf ziet zitten, weerspiegeld in het raampje waar je doorheen probeert te kijken.

Niet dat ik mij eenzaam voelde toen ik aan Jimmie's Liedje dacht, maar ik werd er wel treurig van.
Het landschap hielp niet, en Hoorn ging al helemaal niet helpen, dat wist ik nu al.
Ik was her nooit geweest, en had er ook niets te zoeken.

What will become of the hobo, when his time comes to die?
Ja, een zwerver voelde ik met wel.

Zelfbeklaag is een emotie:
Moet je mee opassen, zeker tussen Heerhugowaard en Noorn in Noord-Holland.



15 feb 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kaAZ
kaAZ, man, 40 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende