Nou. Sociaal.

ARGH
Ouders.
Natuurkunde.
En dan heb ik twee ouders die natuurkunde hebben gestudeerd. Jippie.
Het is handig als ze je helpen bij een proefwerk. Maar niet als je vervolgens alsnog een 3,8 haalt voor een pw over in hun ogen eenvoudige stof. Daarbij moet men nog een zus voegen die achten haalde.
Toen kreeg ik een preek van mijn vader. Het kwam er op neer dat ik meer respect voor de leraar moest tonen (Ik noem hem altijd aardappelkop, die naam komt niet van mij, maar van een vriendin van mijn zus.) En beter mijn best moet doen.
Ik doe nu nog meer mijn best. Morgen proefwerk en ik snap het niet. En het maakt me ook geen fuck uit. Wat boeit het mij hoeveel vermogen een leeuwerik nodig heeft om te te vliegen als ie dat doet met een constante snelheid van 1,33 m/s en 40 gram weegt. Ik kom nog zover tot de kinetische energie. En dan moet je het delen door de tijd. Maar omdat de snelheid constant is kan je elke tijdsduur nemen. Dus ik neem een. Delen door een die shit. En dan klopt het niet. Waarom valt dat beestje niet dood neer, scheelt mij wat die kut som.
Maar goed, dat voor die som.

Punt is dat mijn vader altijd zegt dat ik wat fout doe. Zelden krijg ik te horen dat ik wat goed doe. als ik dit dus weer verknal krijg ik dus een preek dat ik nog meer mijn best moet doen. Ik doe al hartstikke mijn best! Zien mijn ouders niet dat ik nou eenmaal mijzelf ben en daarmee ook nog gelukkig?! Daarmee misschien niet perfect, maar ik ben mijzelf en niet iemand anders en ik doe ook niet alsof ik iemand anders ben! In derdre probeerde ik erbij te horen en daarvan wordt je pas depri. Dat ik daarom nou eenmaal natuurkunde verknal, so what?
En als mijn vader mij dan afkraakt en me al mijn eigen waarde en zelfvertrouwen laat verliezen, word ik boos op hem omdat ik vind dat hij nooit wat positiefs over ons zegt. (Ja, ons, mijn moeder zegt ook dat mijn vader veelt zeurt en altijd commentaar levert en tegen mijn zus doet hij ook zo, maar ik weet niet of die ook kut preken over onvoldoendes kreeg, waarschijnlijk niet, want die haalde ze nooit.)
En dan heb ik weer ruzie met mijn vader.
Oh, kwam mijn moeder binnen. Ze vroeg: "Heb je er een hard hoofd in?" (Idiote uitdrukking, ergens een hard hoofd in hebben, maar dat terzijde.) Ik: "Ja" Mijn moeder: "Anders moeten we misschien er elke week maar eens naar gaan kijken." Mensen ik doe mijn best, fijn dat jullie laten merken dat jullie dat waarderen!
Altijd leuk. Sociale ouders.
(Nouja, ik ben altijd vooral boos op mijn vader, mijn moeder laat nog wat van waardering merken en helpt me ook.)