nu ben je weg

Dear diary,

Vandaag was de laatste dag dat M in Nederland was.
Morgen wordt hij gecremeerd en vertrekt hij naar Marrokko.
Ik heb vandaag nog geen afscheid kunnen nemen.
Dat wil ik pas doen als ik het aankan.
Ik kan je nog niet loslaten.
Er komen steeds meer dingen naar boven.
Zoals wanneer ik je voor de aller eerste keer ontmoette.
Ik weet het nog als de dag van gisteren.
Je had toen al heel lang een vriendin.
Ik zat met mijn 2 beste vriendinnen op de bankjes in de stad.
We waren een sigaretje aan het roken en aan het bijkletsen.
De stad was allang gesloten maar wij bleven nog zitten.
En toen kwam je voorbij gereden.
Je vroeg om een aansteker.
Ik weet nog goed dat je toen met je vriendin aan het bellen was.
Je was zo lief voor haar en ik wist meteen dat je een goede jongen was.
En een paar maanden later ontmoette ik je met uitgaan.
Je was heel de avond naar me aan het kijken en ik vond je maar niks en een stalker.
Totdat je op een gegeven moment tegen me zei; pas goed op jezelf.
En ik snapte er niks van.
Waarom zeg je opeens zoiets tegen me terwijl je me verder niet kent.
Een uur later zei je; pas goed op jezelf meisje, je bent er een van goud.
Je bent een schoonheid en laat niet met jezelf spelen.
Ik bleef je maar aankijken met duizend vraagtekens boven mijn hoofd.
Later die avond danste we en zoenden we voor het eerst.
Ik bleef bij een vriendin slapen en we wisselde nummers uit.
Vanaf die avond wilde ik nooit meer bij je weg.
En nu ben je toch ong weg.
Voor altijd.
Lichamelijk ben je er niet meer maar geestelijk zal je nooit meer weggaan.
Je zit in mijn hart.
Morgen ga ik proberen om naar school te gaan.
Hopelijk heb ik daar wat afleiding.
Ik zal veel moeten inhalen, maar dat boeit me niks.
Ik ga mijn best doen en iets van mijn leven maken, dat doe ik voor jou.
Ik sprak vandaag met je vriendin.
Heb heel het verhaal gehoord.
Ze is een lieve meid en weet zeker dat het iets ging worden tussen jullie.
Ik heb spijt, zoveel spijt dat ik je pijn had gedaan.
Je had een week bij K zitten huilen omdat ik je had verlaten.
Nooit hebben we het goed uit kunnen praten.
Dat doet me zeer, ik vergeef het mezelf nooit.
Ik kan het maar niet loslaten.
Ik voel me zo schuldig.
Wat moet ik nu doen?
Ik kan niks meer doen want het is te laat.
Het is veel te laat, want nu ben je weg..