Ode aan De Regen
Op mijn gemak fiets ik doelloos door de regen. Dat ik nat word is slechts bonus nu ik hier gefascineerd de omgeving in me opneem. Hoe de vallende druppels terugkaatsen van het gladde wegdek, of steeds groter wordende cirkels trekken in vijvers en plassen, en dit allen begeleid door een rustgevend gekletter in een ritme zo mooi dat alleen de natuur het bedacht kan hebben. Aandachtig luister ik naar dit rustgevende getik en naar de vogels die op het ritme fluiten, en spontaan krijg ik medelijden met de man voor me die van deze jamsessie der natuur niets meekrijgt omdat hij luistert naar zijn iPod die nog steeds dezelfde muziek afspeelt als gister, en de dag daarvoor, en de dag daar weer voor.
Aandachtig voel ik de koele lucht die mijn longen vult met levensgevende zuurstof, en die zachtjes de longblaasjes kietelt. Hoe de prachtige heldere druppel weglopend van mijn haar het voorhoofd streelt en uiteindelijk zijn einde vind bij de bovenlip, die in een reflex opent en een stoot warme lucht uitstoot en de druppel zo meevoert naar onbekende bestemmingen.
De zon begint opdringerig te worden maar zo gemakkelijk geven de wolken zich gelukkig niet gewonnen. Op het vlak waar de strijd tussen zon en wolken het hevigst is manifesteert zich een prachtige regenboog. Het word tijd om naar huis te gaan en me in droge kleren te steken. Het duurt nu niet lang meer en de zonneaanbidders komen weer in groten getale naar buiten. Ik wil het niet meemaken…
Geïnspireerd door de regenbuien van de afgelopen dagen.
martin, man, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende