om je misschien nog verder in de war te maken

Maart,

Ik ben in de war. Jij kwam hier gister en jij was in de war. Maar ik ben het ook.
Ik kijk ook naar ons. En daar raak ik ook van in de war. Ik vind dat ik niet eerlijk tegen je ben. Ik laat jou lullen (en zwijg zelf). Maar ik herken de dingen. Bij jou zullen er weer andere aspecten meespelen, maar ook zijn er overeenkomsten. En bij mij spelen er weer andere dingen een rok. Ik wil 2 dingen zeggen. Waarom ik in de war ben en waarom ik dat niet tegen je uit.

Ik ben in de war, omdat onze relatie apart is. Jij blurpt er soms uit of wij dan een relatie hebben en je wilt geen relatie. En de dingen die je erom heen zegt. Maart, ik zit met hetzelfde. Daarom heb ik ook zo gekeken, reageer ik zo anders op jou als op mijn andere vrienden. Ik kwam er achter dat ik net zo zou reageren op andere vrienden na dit. Maar ik vertelde je gister ook dat wij toch anders tegenover elkaar staan. Ik merk verschil. Ook bevalt het me de manier waarop we met elkaar om gaan. Oh, die bevalt me zo goed. We kunnen niet zonder elkaar en met elkaar heb ik het idee. Maar dat gevoel is wederzijds. Maar dat loslaten van ons, elkaar in de waarde laten, gewoon Maart en Roel zijn en niet te veranderen voor elkaar. Ohhhh, ik vind dat zo toppie!!! Ik wil dat zo onderstrepen. We durven zo onszelf te zijn en volgens mij is dat voor allebei nieuw en willen we dat juist niet kwijt. Dat loslaten en elkaar aantrekken (vooral dat loslaten!!!) bevalt me zo goed. We mogen alle 2 ons leven leiden zoals we willen.
Goed, nu lul ik er nog om heen. Ik zit zelf ook van zitten we nu in een relatie? Wil ik dat? Ik heb het nu even over mijzelf. Die twijfels heb ik bij jou al vaak genoeg gezien en ik zweeg. Jij hebt dan ook de pech dat jij soms er meer uit blurpt omdat je onder invloed bent en je dingen niet meer herinnert, maar ik natuurlijk wel. Maar sommige dingen weet ik heel duidelijk voor mijzelf. Samenwonen/trouwen, dat zijn dingen die komen niet meer in mijn woordenboek voor. Daar heb ik geen zin meer in. Kinderen ook al helemaal niet meer. Die dingen heb ik heel duidelijk. Maar wil ik een relatie??? Ik ben daar al een tijdje achter, dat ik daar weer open voor sta. Wil ik een relatie met jou?? Zit ik al in een relatie??? Ik weet het niet!!! Eén ding is zeker, ik wil jou niet claimen en ik wil zelf ook zeker niet geclaimd worden.

Ander punt van mij. Waarom uit ik het niet tegen jou. Ik voel allemaal weerstand bij jou. Ik voel dat jij nog meer in de war bent als ik. Sommige dingen heb ik beter door, heb ik meer op een rijtje. Daarom heb ik soms ook het gevoel dat ik ouder ben als jou. Ik uit ze niet, omdat ik bang ben dat ik jou beïnvloed. Oh daar ben ik zo bang voor. Ik wil zo graag jou laten zijn, Maart in hoe je bent, hoever je bent. Ik wil je laten groeien. De tijd geven. Gewoon afwachten.
Ook zeg ik het niet, omdat ik bang ben dat je dan me niet meer onbevangen (in hoeverre je dat nu al doet......ahum) dingen meer vraagt. Voorbeeld; jij hebt me gevraagd om op je te letten. Even zwart/wit neer gezet hier. Ik vind het een hele logische vraag en ik doe dat gewoon uit vriendschap, omdat ik van je houd. Als sis het zou vragen, zou ik het zonder pardon ook doen. En ik houd haar sowieso in de gaten. Weet je van mij, alleen heeft zij Peter. Maar als ik eerlijker over mijn verwardheid ben, vraag ik mij af of jij zulke dingen ook zou vragen. Ik heb zo de neiging en dat doe ik ook vaak (moet ik toch wel bekennen) om jou te laten praten, maar mijn eigen gevoel weg te stoppen en er naar te kijken als ik alleen ben. Of er es over te praten met sis ofzo.
Ik zeg dus dingen niet omdat ik jou niet wil beïnvloeden. Is dat goed??? Ik weet het niet. Het is niet echt oprecht. Ik heb het idee, dat ik je soms wat alleen in de kou laat staan, terwijl ik dondersgoed door heb, waar je mee worstelt.

Goed. Mijn ding. Ik was zo in de war en vanmorgen dacht ik weer es, ik moet schrijven. Mijn verwardheid speelt ook mee in mijn vragen van hoever vraag ik je mee in dingen voor Domie. In hoeverre betrek ik je erin. Wat is wijs. Wat wil ik???? Aan de andere kant kan ik je steun zo goed gebruiken en heb ik zoveel aan je. Jij voegt echt iets toe. En daarom heb ik je ook voor vandaag gevraagd.

Wanneer ga je weer naar je moeder??? Ik vraag me dat weer af sinds gister al. Doe het vaker Maart. Is goed voor je. En je mams is er nog!!

Mijn enige vraag is nu nog. Wanneer lees jij dit? Als je verstand de hoofdrol speelt? Of als je gevoel er ook is??? Dat is altijd zo`n dilemma, die ik heel duidelijk zie. Want het is zo belangrijk. Als je verstand de hoofdrol speelt, dan zijn mijn woorden voor niks. Bijna voor niks. Speelt je gevoel ook mee, dan maak ik kans dat je mijn verhaal luistert... Dat het ingang heeft.

Ik wil niet dat dit verhaal tussen ons in komt te staan. Want ik ben me bewust voor dat risico. Ik wil gewoon opener zijn. Jij blurpt er ook van alles uit tegen mij. Ik mag dat ook. Toch??

Kus Roel

( gister 18 nov 2008 ) echt gegeven aan Maart.....