OMG wat stond ik voor gek......

Als ik dit op schrijf kan ik nog niet geloven dat dit me is overkomen....Het begon zo. Ik was ontzettend druk geweest die dag. S'morgens eerst naar mijn werk, daarna mijn eigen huis onder handen genomen, en toen dacht ik; "oh ja moet nog snel even naar de Action voor dat ie dicht is" Ik neem onze kleine engelse cocker mee, zodat hij gelijk uit is gelaten. Het is nog een puppie van 13 weken oud.
Onderweg naar die winkel kom ik mijn dochter tegen, die richting huis loopt, en ze vraagt of ze Lady mee terug mag nemen naar huis. Dat is goed, ik geef haar ons hondje, en vervolg mijn weg. Ik zie op mijn horloge dat ik nog twintig minuten heb, dus ik zet snel de pas erin. Bij de Action vond ik ook snel wat ik nodig had,en betaalde snel mijn boodschappen. Nu weer snel de pas er in want ik moet nog koken en vanavond om 8 uur bij een vergadering zijn.
Buiten bij de action zit een zwarte engelse cocker spaniel aan de riem. Zonder er verder bij na te denken, pak ik de riem en de hond en snel naar huis, Daar aangekomen word ik vrolijk begroet door Lady, en mijn dochter vraagt verbaast hoe ik aan die hond kom. Ik word vuurrood en snel terug naar de action, nadat ik het verhaal had verteld aan mijn dochter. Ze lag zich helemaal te bescheuren van het lachen, tranen liepen over haar wangen, terwijl ik kribbig zei dat het helemaal niet funnie was.
Bij de action aangekomen was niemand meer, zaak was gesloten. Toen maar naar het politiebureau gebeld en alles uitgelegd. Daar was op dat moment al het baasje van de hond die aangifte had gedaan van diefstal. Ik bood aan om de hond naar zijn opgegeven adres te brengen. Tezamen met de hond maar even snel nog een bloemetje gekocht in de supermarkt, en toen de hond terug gebracht.
Je kan wel nagaan dat ik me echt rot schaamde, maar gelukkig kon het baasje er wel om lachen, hij was allang blij dat zijn geliefde hondje niet echt was gestolen.
Tja zo zie je maar, haastige spoed is zelden goed. Trouwens die avond aten we patat, en die vergadering heb ik ook gemist, daar had ik nu echt geen puf meer voor