Onmenselijk!

Bezweet kom ik, na iets gedaan te hebben wat leuk geacht te worden, thuis met een voetbal onder mijn arm en zweet op plekken waar ik het liever niet over heb. Ik hou niet eens van voetbal. Ik schop dat ding altijd maar een eind weg, om er vervolgens als een kip zonder kop achteraan te rennen. Als je dan eindelijk weer in de buurt van de bal bent, je een tegenstander met een elleboog in zijn rechteroogkas duidelijk hebt gemaakt dat het gras best lekker ligt, schop je hem weer weg. Tussen de palen, naar een medespeler of naar een stukje gras dat je niet aanstaat. Vervolgens herhaalt deze hele cyclus zich totdat 1 van de heldere koppen op het veld besluit dat het wel mooi is geweest en voorstelt er een einde aan te maken. Instemmend geef ik voor de laatste keer de bal een knal die met een mooie boog op een ander stukje gras land. Vooruitgang! Gatverdamme, wat heb ik eigenlijk een hekel aan voetbal. Ik weet niet eens waarom ik het doe. Waarom ‘wij’ het doen. Wellicht zijn ‘wij’ mannen van generatie op generatie wel gehersenspoeld. Vader geeft de voetbalgekte door aan zijn zoon. Waarom? Omdat het vroeger ook zo ging. Niemand weet waar dit is begonnen. Ja, dat de Chinezen het spel uitgevonden hebben is bekend. Misschien niet bij jullie, het kan schokkend aankomen, maar de Chinezen waren de eerste die als gekken achter een rond voorwerp aanzaten om het ergens in te schieten. Sambal bij? Vrouwen, zeur niet op uw vent als AZ-Feyenoord aanstaat. Hij kan er niets aan doen. Het is de schuld van de vader van de vader van de vader van de vader van de vader van een Chinees. Die verveelden zich en gingen, al schoppend, achter een ding aanrennen.

Maargoed, ik kwam dus thuis en was opzoek naar verkoeling. In mijn hoofd gingen alle bier reclames die ik ooit gezien heb aan me voorbij, mijn mond nóg droger makend en de lust naar bier nóg groter. Ik wist dat ik de vorige avond 2 flesjes slootwater met bubbeltjes in de ijskast had geparkeerd. Één keer insteken, zonder in de achteruitkijkspiegel te kijken, zo naast de mayo en een pak melk. Dat was ook de plaats waar ik verwachte deze heerlijkheid aan te treffen toen ik de koelkastdeur opentrok. Mayo, check. Melk, check. Gapend gat tussen de mayo én melk. Check. Het ‘foute antwoord’ geluidje van een TV quizz schoot door mijn hoofd. Mijn koude bier! Mijn ijskoude, verkoelende engelenpis! Mijn…mijn…mijn… ach, ik neem wel ijsthee.

Cheers,

Joint.

15 jul 2009 - bewerkt op 19 jul 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende