onze afspraak

We hadden afgesproken, ergens bij een huis in een onbekende plek, nr 81 dat wist ik wel. Mijn navigatie had me gebracht waar ik wilde zijn.

ik parkeerde voor de deur van een giga kast van een huis, de voodeur stond open. Moest ik hiér zijn??? Dat kan toch niet waar zijn? Het was niet zijn huis, want daar heb ik hem 1 x eerder afgezet, dat was een nieuwebouwwijk. maar dit huis was groot, luxe en zeker geen nieuwbouw.
Ik twijfelde, was het écht hier waar we afgesproken hadden? Ik stapte toch maar uit. En hoorde iemand roepen "hé bruine" (was meteen ervan overtuigd dat mijn zonnebank dus toch goed werkt). En ik draai me om en zie dat R. het was, in de deuropening van dat huis. Hij keek me aan, checkte me van top tot teen, en kreeg een glimlach op zijn gezicht. (God wat hou ik van die lach..) Ik werd meteen overdonderd door een boel emoties en gedachtes. Wat als ik hier was om een andere reden dan hij dacht,moet ik naar em toe rennen en om zijn nek vliegen, moet ik em gewoon maar 3 kussen geven? of hem zoenen, of zou ik me dan weer te veel laten kennen, wat mijn bedoelingen zouden zijn, zou ik hem daarmee afschrikken? Wat moet ik doen!!!???

Maar R. kwam al op me af gelopen, met zijn zelfverzekerde lach,hij zag er gewoon weer tip top uit. En ik besloot dat ik mijn hoofd gewoon tegen zijn schouder zou leggen, zou weten dat hij mij een kus op mijn haar zou geven, en een arm om me heen zou slaan, en die andere hand in mijn nek zou voelen.

Het kon niet anders dan zo gaan,...zo zou het altijd gaan. 10 jaar geleden, in november vorig jaar, nu, en ook in de toekomst als we elkaar zouden zien. Dat is gewoon onze manier, en zo zal het altijd blijven.

ik loop naar hem toen en wacht tot ik zijn armen voel, zijn kus op mijn hoofd. maar ik voel niets...Wat was dit nou ineens? waar blijft het nou??
En ik werd wakker...


Er is al een hele tijd stilte tussen mij en R.
Gisteren moest ik em gewoon ff smsen. Was kort, krachtig en weer iets wat ik niet zou moeten doen.
Ik droomde er meteen weer van... en krijg em meteen niet meer uit mijn hoofd