Op hoop van zegen dan maar?

Mijn lijf heeft toch weer gewonnen, weer ziek, weer zwak, weer misselijk en overgeven. Dit is al de zesde keer sinds september dat mijn lijf niet wil en me ziek maakt, zal dat ooit nog stoppen?
Vandaag, ondanks mijn ziek zijn, toch naar de verjaardag van mijn vriendin gegaan. Ze vond haar cadeau echt super en ik was echt helemaal trots! Ik ben toch niet zo lang gebleven en heb bij de high-tea alleen van de thee genoten, de rest durfde ik niet aan. Ik wilde haar verjaardag, haar moment niet verpesten door weer met mijn ziek zijn te komen en haar gezicht in de "ik ben bezorgd om jou" stand te zien. Ik besloot dat dit haar dag was en dat daar geen ziek zijn van mij in paste, hoewel ze het waarschijnlijk toch wel aan me gezien heeft.

Nu gaat het gelukkig weer een beetje beter. Hopelijk brengt aankomende nacht mij voldoende rust om er morgen tegenaan te kunnen, want dan begint eindelijk mijn stage! Na vier weken vakantie is het dan eindelijk zover...
Morgen moet ik me om 9 uur bij de opleiding melden en van daaruit start ik mijn stagedag op de oncologie-afdeling. Ik ben heel erg benieuwd wat ik daar ga aantreffen, dus nu nog maar even duimen dat ik niet te ziek ben morgen. Op hoop van zegen dan maar!!