Hoe een onbekende de shuffle-knop vindt
Vandaag was een dag, die als al mijn voorgaande dagen, niet zo heel bijzonder begon. Ik stond op, kleedde me aan, poetste mijn tanden, ontbeet een hapje en deed nog meer van dat soort niet bijzondere dagelijkse dingen. Na vier maanden onafgebroken hetzelfde ritueel begon dat behoorlijk saai te worden. Zelfs het weer leek het daar nu drastisch mee eens te zijn.
Ik schoof de lamellen voor mijn raam iets opzij en keek naar buiten. Het was triest om te zien hoe de wind de eerste herfstbladeren van de bomen rukte, ook de dikke regendruppels die uit de donkere wolken naar beneden vielen, maakten het gezicht niet veel fraaier. Het was overduidelijk nu echt herfst geworden en dat betekent voor Nederland een hoop nattigheid.
Mijn dagelijkse beslommeringen begonnen weer van voren af aan en het leek wel alsof mijn leven op repeat was gezet en daar niet meer vanaf te brengen was. Het voelde alsof de shuffle-knop niet meer te vinden was en ik ook niet meer wist waar ik die zou moeten zoeken.
Gelukkig was er een vooralsnog onbekende vrouw die daar verandering in bracht. In mijn mailbox vond ik het langverwachte mailtje waarin stond dat ik die middag langs kon komen voor een plaatsingsgesprek. Mijn wereld veranderde en het leek wel alsof die onbekende vrouw de shuffle-knop wel kon vinden, want niets was meer normaal.
Die middag kreeg ik dan ook te horen dat ik voor de stage was aangenomen en dat ik aanstaande maandag mag beginnen op de oncologie afdeling in het ziekenhuis. Dat is dan ook één van de redenen waarom ik heb besloten dit dagboekje te openen. Om de mooie en minder mooie dingen van me af te schrijven in mijn leventje wat voorlopig niet meer hetzelfde zal zijn!
Van repeat naar shuffle, wie weet wat me allemaal nog meer te wachten zal staan?
Heel veel liefs,
My hope...
Ik schoof de lamellen voor mijn raam iets opzij en keek naar buiten. Het was triest om te zien hoe de wind de eerste herfstbladeren van de bomen rukte, ook de dikke regendruppels die uit de donkere wolken naar beneden vielen, maakten het gezicht niet veel fraaier. Het was overduidelijk nu echt herfst geworden en dat betekent voor Nederland een hoop nattigheid.
Mijn dagelijkse beslommeringen begonnen weer van voren af aan en het leek wel alsof mijn leven op repeat was gezet en daar niet meer vanaf te brengen was. Het voelde alsof de shuffle-knop niet meer te vinden was en ik ook niet meer wist waar ik die zou moeten zoeken.
Gelukkig was er een vooralsnog onbekende vrouw die daar verandering in bracht. In mijn mailbox vond ik het langverwachte mailtje waarin stond dat ik die middag langs kon komen voor een plaatsingsgesprek. Mijn wereld veranderde en het leek wel alsof die onbekende vrouw de shuffle-knop wel kon vinden, want niets was meer normaal.
Die middag kreeg ik dan ook te horen dat ik voor de stage was aangenomen en dat ik aanstaande maandag mag beginnen op de oncologie afdeling in het ziekenhuis. Dat is dan ook één van de redenen waarom ik heb besloten dit dagboekje te openen. Om de mooie en minder mooie dingen van me af te schrijven in mijn leventje wat voorlopig niet meer hetzelfde zal zijn!
Van repeat naar shuffle, wie weet wat me allemaal nog meer te wachten zal staan?
Heel veel liefs,
My hope...
06 okt 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 nov 2009 Jouw mening over euthanasie? ( 14 )
- O 14 nov 2009 Bevroren hart ( 1 )
- O 31 okt 2009 Hoe overleef ik... ( 1 )
- O 30 okt 2009 Emotioneel wrakhout ( 5 )
- O 29 okt 2009 Grip op griep?
- O 28 okt 2009 Ineens geen zuster, maar patiënt... ( 3 )
- O 26 okt 2009 Alsof het allemaal al niet moeilijk genoeg is.. ( 1 )
- O 24 okt 2009 Terug op aarde
- O 13 okt 2009 Dan ineens blijk je een jaar verkering te hebben?! ( 4 )
- O 12 okt 2009 Een dag vol pruiken ( 1 )
- O 11 okt 2009 Op hoop van zegen dan maar?
- O 10 okt 2009 Ingewikkeld gepuzzel ( 5 )
- O 09 okt 2009 Heel even stil genieten..
- O 08 okt 2009 Als je de dood in de ogen kijkt, maar niets ziet.. ( 7 )
- O 07 okt 2009 Een nieuwe dagboekschrijfster stelt zich voor ( 9 )