operatie
Oké, dinsdag was de eerste grote dag. Ik ben bij de oogarts geweest.
In de eerste instantie was ik helemaal niet zo nerveus. Ik was zelfs heel ontspannen.
De assistente wilde nog een paar testjes doen, voordat ik naar de arts toeging.
De eerste was niet zo erg. De tweede was een oogboldruk meter.
Ik haat die dingen, Eerst schuiven ze dat ding bijna in je oog en dan krijg je een soort 'pufje'.
Hoewel ik heel hard mijn best deed om mee te werken, schoof ik steeds met mijn hoofd naar achter, zodra dat ding richting mijn oog bewoog. Mijn nichtje wilde behulpzaam zijn en besloot mijn hoofd vast te houden. zelfs dat had geen zin, want ik vocht alleen maar harder. Uiteindelijk gaven ze het op en hoefde die test niet. De oogarts zou er nog wel even naar kijken.
Bij de oogarts bleek dat mijn zicht nog veel meer achteruit is gegaan. Het percentage wat hij noemde is hooguit deprimerend. Ik had al zo het vermoeden dat het in ene heel hard ging:S
De volgende stap waren oogdruppels, zodat mijn pupil werd vergroot en hij goed in mijn oog kon kijken om te zien hoe de staar zich had ontwikkeld, of ik überhaupt operabel ben en of ik geen andere oogafwijkingen heb.
Mijn nichtje begon meteen te lachen, want mijn oogdruppel-fobie is nogal groot. Het is in jaren geen arts gelukt om oogdruppels in mijn oog te krijgen. De arts besloot het alsnog te proberen en ik wilde meewerken. Alleen op het moment dat hij in de buurt kwam dook ik half hysterisch in elkaar.
Uiteindelijk gaf hij heel rustige aanwijzingen en dan zei hij 'ik doe nog niks, ga eerst even rustig omhoog kijken' en dan zat ik nog niet klaar en spoot hij snel die troep in mijn ogen. Erg slim van de man, want zo kon ik me niet verzetten tegen die prikkende rotdruppels.
het nadeel is alleen dat hij best wel veel in mijn ogen spoot en dat ik de rest van de avond gek werd, omdat mijn pupillen wijd open bleven staan en ik daardoor te veel indrukken kreeg.
Maargoed, mijn ogen zagen er prima uit. Ik heb geen rare oogafwijkingen en ik kan geopereerd worden. Ik word binnenkort opgeroepen. Ik vind het echt spannend, maar de arts zei wel dat ik zeker in een roes geholpen moet worden, omdat ik zo angstig ben. Dat vind ik prima, het is beter dat ik er niks van meemaak.
Ik wilde graag lenzen, waarmee ik zowel veraf als dichtbij kan zien, maar dan moet ik heel erg veeel bijbetalen. Daarnaast vind de arts dat ik er te jong voor ben en hij vermoed dat ik er niet aan zal kunnen wennen, omdat ik aangeboren staar heb. Dat werkt blijkbaar iets anders dan ouderdoms staar. Met die lenzen, zie je namelijk twee beelden door elkaar. Je ziet tegelijkertijd in de verte en dichtbij en je hersenen moeten zich aanpassen aan dat beeld en hij vind mij geen geschikte kandidaat ervoor. Dat zuigt. Dan zit ik alsnog vast aan een leesbril pff.
Maar een leesbril is beter dan een vertebril, denk ik dan maar.
Positief is dat ik echt alles mag doen. Ik mag zelfs bukken en tillen, zij het met mate. Maar bukken wordt afgeraden, omdat je nog niet goed zit en je hoofd hard kunt stoten. De operatie zelf duurt nog geen tien minuten. Ik hoop echt dat ik snel wordt opgeroepen. Ik vraag me alleen wel af hoelang ik geen makeup mag dragen
In de eerste instantie was ik helemaal niet zo nerveus. Ik was zelfs heel ontspannen.
De assistente wilde nog een paar testjes doen, voordat ik naar de arts toeging.
De eerste was niet zo erg. De tweede was een oogboldruk meter.
Ik haat die dingen, Eerst schuiven ze dat ding bijna in je oog en dan krijg je een soort 'pufje'.
Hoewel ik heel hard mijn best deed om mee te werken, schoof ik steeds met mijn hoofd naar achter, zodra dat ding richting mijn oog bewoog. Mijn nichtje wilde behulpzaam zijn en besloot mijn hoofd vast te houden. zelfs dat had geen zin, want ik vocht alleen maar harder. Uiteindelijk gaven ze het op en hoefde die test niet. De oogarts zou er nog wel even naar kijken.
Bij de oogarts bleek dat mijn zicht nog veel meer achteruit is gegaan. Het percentage wat hij noemde is hooguit deprimerend. Ik had al zo het vermoeden dat het in ene heel hard ging:S
De volgende stap waren oogdruppels, zodat mijn pupil werd vergroot en hij goed in mijn oog kon kijken om te zien hoe de staar zich had ontwikkeld, of ik überhaupt operabel ben en of ik geen andere oogafwijkingen heb.
Mijn nichtje begon meteen te lachen, want mijn oogdruppel-fobie is nogal groot. Het is in jaren geen arts gelukt om oogdruppels in mijn oog te krijgen. De arts besloot het alsnog te proberen en ik wilde meewerken. Alleen op het moment dat hij in de buurt kwam dook ik half hysterisch in elkaar.
Uiteindelijk gaf hij heel rustige aanwijzingen en dan zei hij 'ik doe nog niks, ga eerst even rustig omhoog kijken' en dan zat ik nog niet klaar en spoot hij snel die troep in mijn ogen. Erg slim van de man, want zo kon ik me niet verzetten tegen die prikkende rotdruppels.
het nadeel is alleen dat hij best wel veel in mijn ogen spoot en dat ik de rest van de avond gek werd, omdat mijn pupillen wijd open bleven staan en ik daardoor te veel indrukken kreeg.
Maargoed, mijn ogen zagen er prima uit. Ik heb geen rare oogafwijkingen en ik kan geopereerd worden. Ik word binnenkort opgeroepen. Ik vind het echt spannend, maar de arts zei wel dat ik zeker in een roes geholpen moet worden, omdat ik zo angstig ben. Dat vind ik prima, het is beter dat ik er niks van meemaak.
Ik wilde graag lenzen, waarmee ik zowel veraf als dichtbij kan zien, maar dan moet ik heel erg veeel bijbetalen. Daarnaast vind de arts dat ik er te jong voor ben en hij vermoed dat ik er niet aan zal kunnen wennen, omdat ik aangeboren staar heb. Dat werkt blijkbaar iets anders dan ouderdoms staar. Met die lenzen, zie je namelijk twee beelden door elkaar. Je ziet tegelijkertijd in de verte en dichtbij en je hersenen moeten zich aanpassen aan dat beeld en hij vind mij geen geschikte kandidaat ervoor. Dat zuigt. Dan zit ik alsnog vast aan een leesbril pff.
Maar een leesbril is beter dan een vertebril, denk ik dan maar.
Positief is dat ik echt alles mag doen. Ik mag zelfs bukken en tillen, zij het met mate. Maar bukken wordt afgeraden, omdat je nog niet goed zit en je hoofd hard kunt stoten. De operatie zelf duurt nog geen tien minuten. Ik hoop echt dat ik snel wordt opgeroepen. Ik vraag me alleen wel af hoelang ik geen makeup mag dragen
01 apr 2010
- meld ongepast verhaal
-
roen (opgeheven op 23-08-2020)
donderdag 01 april 2010 13:27
Ik hoop voor je dat het een beetje snel gaat!
en als een tijdje geen make up mogen gebruiken het ergste is, kan er maar weinig fout gaan denk ik zo
-
*.Angel.*
donderdag 01 april 2010 14:06
Als ze je oogdruk niet met zo'n apparaat kunnen meten dan kunnen ze het ook handmatig doen, dan worden je ogen verdoofd en krijg je een dingetje tegen je hoornvlies aangeduwd en zo kunnen ze het ook meten. Zo'n apparaat is echt hels en nog minder nauwkeurig dan handmatig meten ook. En bij die pupil-vergrotende druppels is het handig om de rest van de dag niks in te plannen en een zonnebril bij de hand te hebben haha.
Succes met de operatie, en ik verwacht dat je hierna makkelijker met oogdruppels om kan gaan. -
EVE™ (opgeheven op 11-1-2011)
donderdag 01 april 2010 15:03
CHICKEN!
Hahahaha, grapje. Maar wel goed dat je geopereerd kunt worden, wel jammer datje dan alsnog een leesbril moet, maar dat is niet zo erg als je in de verte prima kunt zien natuurlijk.
Ik hoop dat alles goed gaat en je snel aan de beurt bent -
Attitude*
donderdag 01 april 2010 15:11
Ja die oogdrukmeetapparaat ding is irritant.
Ik werd zelfs aangehouden vanwege die oogdruppels.
Politie dacht dat ik drugs had gebruikt omdat ik ook zo raar liep omdat ik panisch werd van alles wat ik zag. -
Streep
donderdag 01 april 2010 15:22
Slimme arts wel, had hij je mooi te grazen.
Maar heb jij staar? Nooit opgevallen.
En je nichtje maar lachen En terecht. Hehehehehe -
saffie
vrijdag 02 april 2010 13:13
Ach, ik ben ook wel een chicken als het om dokter gaat hoor Eve En die leesbril is denk ik niet eens zo verschrikkelijk als ik verder geen bril meer hoef!
En attitude: ik had dat dus ook, het was té licht buiten en ik werd helemaal gek, ik zag in ene elk detail en toen was ik zo slim om met mijn nichtje naar het winkelcentrum te gaan, ik voelde me lichtelijk dronken ervan
En streepje, wist je dat echt niet? Ik dacht dat ik het wel eens had verteld? Of nouja, misschien ook niet. Ik probeerde altijd wel heel hard mijn best te doen alsof ik niet half blind was natuurlijk
Ach, binnenkort zie ik weer lekker alles!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 16 mei 2010 pijn ( 2 )
- O 10 mei 2010 vooronderzoek operatie ( 3 )
- O 06 mei 2010 Kattenwekker
- O 05 mei 2010 druk-druk
- O 01 mei 2010 Kater
- O 30 apr 2010 Mag niet, toch doen:P
- O 30 apr 2010 Huisgenootje! ( 2 )
- O 25 apr 2010 grofvuil-struiners
- O 25 apr 2010 weegschaal ( 4 )
- O 25 apr 2010 mooie sterke nagels?
- O 22 apr 2010 Oproep operatie ( 2 )
- O 22 apr 2010 Drie jaar ( 5 )
- O 19 apr 2010 egoïstisch? ( 1 )
- O 15 apr 2010 verveel verveel verveel! ( 1 )
- O 14 apr 2010 praxis-sen voor dummies?