Opwaaiende jaspanden, gebarsten ruggetje

We zijn weer anderhalve maand verder. De tijd vliegt en rukt aan mijn jaspanden, mijn agenda barst uit zijn ruggetje. Tenminste, tot nu toe. Eigenlijk zou het nu rustiger moeten zijn en dat is het geloof ik ook wel. Wellicht dat ik daarom de onrust de kans kan geven naar boven te komen. Ik heb een paar nachten slecht geslapen, wat me nooit overkomt. Nou ja, ik slaap wel goed, maar ik word om vijf uur wakker en val dan niet meer in slaap. We zullen wel zien.

De afgelopen tijd was het druk op mijn werk, maar dat is geen nieuws. Nog dit weekend moest ik thuis behoorlijk aan de bak. De komende tijd gaat het luwen, is mijn inschatting. Verder was er vrijdagmiddag een grote klus: een stuk of vijftien schrijvers hadden een zogenaamde keukentafelbijeenkomst. Ze nodigen dan iemand uit van wie ze denken wat te kunnen leren.

Ik had ze als huiswerk het lezen van twee romans opgegeven: Dorst van Esther Gerritsen en Naar de overkant van de nacht van Jan van Mersbergen. Het was een mooie bijeenkomst. Er waren ook schrijvers over wie ik kritisch en misschien zelfs wel onvriendelijk had geschreven. Het bleek geen bezwaar.

Wat recenseren betreft, wordt het zeker rustiger. Er was een, ja, hoe moet ik het noemen? Onenigheid? Meer een verschil van inzicht, denk ik. De krant kwam tot de conclusie dat we niet meer bij elkaar pasten. Ik denk dat dat klopt. Het voelde ook als een opluchting.

Wel zou ik graag blijven schrijven over graphic novels; over literatuur schrijf ik toch wel. Ik ben mijn voelhorens aan het uitsteken. Er dienen zich al kruiwagens aan, wat heel vriendelijk is, maar ik weet nog niet of ik er gebruik van maak.

Ik ben ook nog gevraagd voor een ander bijbaantje: voorzitter van een stichting die een literair tijdschrift uitgeeft. Ik bleek al jaren in het bestuur te zitten, zonder dat ik me daarvan bewust was. Nu moet het slapende bestuur toch echt wat gaan doen, zo blijkt. Ik heb er niet veel zin in, maar ik snap dat iemand het moet doen en ik snap ook dat die persoon beter niet in de redactie kan zitten. Daar ben ik jaren geleden al uit gestapt.

Wel heb ik gevraagd of ik geen last krijg van belangenverstrengeling. Samen met Jongstedochter wil ik filmpjes gaan maken voor de website van het tijdschrift en mijn eigen weblog. Bijt dat elkaar niet? Ik heb het er liever vooraf over dan dat het later tot problemen leidt.

De boekenweek is ook alweer voorbij; het boekenweekgeschenk moet ik nog lezen. Ik heb er niet te hoge verwachtingen van. Het schrijversfestival waar ik was, leverde me na één rondje drie boeken op (waarvan ik er eentje braaf betaald heb) en twee opdrachten voor columns: eentje voor een opening van een expositie en eentje voor een discussie over de zorg, met Wouter Bos.

Verder ligt er nog een verzoek om te schrijven voor 'Kunst in de kerk'. Gedichten nota bene. Ik heb gezegd dat dat niet mijn tak van sport is, maar dat ik wel wat proza wil leveren.

Met mijn weblog loop ik nogal achter, al schrijf ik er wel elke week wat voor. Die schrijversbijeenkomst heeft gewoon veel voorbereidingstijd gevergd. De komende week wil ik stukjes schrijven over romans van Theodoor Holman en Thomas Verbogt, een boekjes dat geloof ik Oerhollands heet en een graphic novel over het leven Kurt Schwitters. Allemaal al keurig gelezen, hoor. Voor het literaire tijdschrift moet er een stuk komen over de biografie van Ab Visser. Ook al gelezen en ook al iets over op mijn weblog gezet.

En nu wordt het tijd om naar bed te gaan. Morgen gaat om tien voor zes de wekker weer. Hiephoi!