Oud is geen zegen..
Raar is dat. Wij hier zijn allemaal nog bezig met ouder worden. En het liefst zo oud mogelijk.
Bijna niemand wil voortijdig dit ondermaanse verlaten. Zo is het toch?
Maar nu werk ik met oude mensen, sommige van rond of over de 90.
En dan blijkt dat ECHT oud worden helemaal niet zo leuk is.
Elke keer leveren ze weer een stukje leven in.
'''s Ochtends denk ik als ik wakker word ; wat zal het nu weer begeven hebben?''
Mensen om je heen vallen weg, familie heb je eigenlijk al niet meer...
Je ogen worden minder, je gehoor is niet meer al te goed en je benen laten je ook al in de steek.
Tot overmaat van ramp heb je ook nog dagen waarop je geheugen een loopje met je neemt.
En dan kan ik zo begrijpen dat je denkt : ik vind er niks meer aan, eigenlijk heb ik er genoeg van.
Mevrouw S. had gisteren weer zo'n dag.
Ze voelde zich niet zo lekker. Ze WIL nog zoveel..maar ze KAN het niet meer.
En toen was ze ook nog een oor kwijt..
Ze bedoelde 1 van haar gehoorapparaten..
''Ik stond in de badkamer, en er was iets met dat ding, want anders had ik 'm wel ingedaan.
Misschien moest ik 'm wel schoonmaken ofzo..Maar ik heb 'm neergelegd en kan 'm nergens meer vinden.
Wil jij meehelpen met zoeken?''
Samen lopen we het hele huis door, zij aan de ene kant en ik aan de andere kant.
Ik kijk op en in kastjes..op de wastafel, de vensterbank. Maar niks..
Vervolgens loop ik de kamer in. Mevrouw S. scharrelt nog steeds rond.
''Heeft u al wat gevonden?''
Ze kijkt me wat meewarig aan en zegt :''Ik weet eigenlijk niet meer wat we zochten..''
Ik voel en deel een beetje haar pijn..
''Uw oor, zeg ik, in een poging haar wat op te vrolijken. Het lukt vandaag niet echt.
En dat snap ik..hoe graag ik het ook anders zou zien.
kruidje, vrouw, 56 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende