Ouderwetse Zondag

Vandaag belooft een ouderwetse zondag te worden. In ons geval betekent dat
naar het voetbalveld gaan. Vandaag moet het eerste voetballen. Altijd leuk die
knappe jonge kerels over het veld te zien rennen. Natuurlijk hebben de meeste
allemaal een vriendinnetje en daarbij zijn de heren toch net ietsje te
jong voor mij. Maar dat mag de pret niet drukken. Het oog wilt immers ook wat.

Vroeger waren mijn buurjongen en ik onafscheidelijk. Later zijn we natuurlijk uit
elkaar gegroeid. Het is tegenwoordig zelfs erg lastig voor mij om überhaupt een
goeie dag uit hem te krijgen. Niet dat hij sociaal gehandicapt is, nee. Ik denk dat
het meer persoonlijk is. Toch heb ik de laatste paar maanden 2x over hem gedroomt.
Geen idee waar het vandaan komt, gezien ik hem eigenlijk nauwelijks zie. Nou
kreeg ik eergisteren een telefoontje van mijn moeder. De buurjongen woont inmiddels
met zijn gezin om de hoek van mijn ouders en zijn ouders wonen nog gezellig naast
die van mij. Hij is geabonneerd op een blaadje, welke ik regelmatig in de winkel koop.
Nou is het per toeval het geval dat hij dit blaadje nog steeds bij zijn ouders in de bus
krijgt maar ook op zijn eigen adres. Voorheen gooide zijn moeder de exemplaren die
bij haar aankwamen altijd weg, totdat ze zich realizeerde dat ik er zelf ook in
geintreseerd ben. Vanaf heden krijg ik het exemplaar dus ook elke editie netjes in
de bus van mijn ouders. Het eerste exeplaar ligt alweer op me te wachten. Lekker
handig!

Vanochtend heb ik even een beetje onenigheid gehad met een vriend en mijn moeder.
Met die vriend omdat er afspraken staan en meneer de laatste tijd erg veel moeite
heeft zich aan afspraken te houden. Of dit nou expres is of door overmacht, uiteindelijk
heb ik het wel een beetje gehad. Ik heb dan ook duidelijk gemaakt dat het op deze
manier allemaal niet werkt en ik er niet van hou afhankelijk te zijn van anderen. Al
helemaal niet wanneer het voor de ander moeilijk is te doen wat ze behoren te doen.
En toen mijn moeder, toen ik haar opbelde om haar om een gunst te vragen was ik
een beetje overstuur omdat al mijn plannen, waar ik zo hard voor heb geknokt, in duigen
dreigt te vallen. Ipv dat zij inziet dat haar dochter gewoon overstuur is. Nee, gaat ze me
er van beschuldigen dat ik het op haar afkuur. Dat terwijl dit totaal niet het geval was.
Ik heb ook totaal niets beschuldigends naar haar toe gezegd of wat dan ook. Toen ik
haar uiteindelijk belde om het uit te praten en haar duidelijk maakte dat ik boos was
omdat ze me beschuldigde dat ik me op haar af kuurde terwijl ik alleen een beetje
overstuur was en ik met geen enkele woorden heb gezegd dat zij hier schuld aan had,
bekende ze wel dat ze vandaag niet zo lekker was en dan ook niet zo heel rieel nadacht.
'Dan komt het bij mij ook allemaal een beetje verkeerd aan' aldus mijn moeder.
Ja, dit begrijp ik wel gezien we het allemaal wel eens meemaken.

Dit alles is dan ook
uiteindelijk uitgepraat. Opgelost? Dat nog niet maar er is in ieder geval geen stress met
niemand en dat vind ik veel belangrijker. Het is klote dat mijn hele planning weer moet
schuiven en het komt op veel gebieden ook mega bescheten uit, maar ja. Er is op dit
moment niet veel anders dat ik kan doen dan uitzitten en wachten tot ik weer verder kan.
De wachttijd zal ik voor mezelf zo makkelijk mogelijk moeten maken. Tja, een dagje naar
het voetbalveld om allemaal lekkere kerels achter een bal aan te zien rennen dat maakt
wel wat goed en maakt de wachttijd in ieder geval voor anderhalf uur wat minder erg engel

Duimelotje
18 sep 2011 - bewerkt op 18 sep 2011 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Duimelotje
Duimelotje, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende