paar gedichtjes voor haar

TESTAMENT
zij waait weg
en stilte

stilte voert
de leegte mee

zelfs zand
is ooit vervlogen

zij gaat ook
door wind

verloren
met haar testament

AFSCHIJD

toe sluit de rits van 't zand
laten gaan moet ik je toch
voorgoed

maar nu het even kan
zeg me nog
wie boetseert de klei

wie kneedt vormen
uit voorbij
tot wat je bent

geweest

aan wie moet ik je laten

AAN DEN DOOD
Om te vergaan,
dood, maak mij zoet;
ik ben een lichaam zonder naam,
neem het, wanneer het moet;
die mij in u is voorgegaan
bezit mijn bloed

Dood, maak voor de aarde goed,
waarin zij ligt;
geef ons hetzelfde soortelijk gewicht,
opdat ik ben geboet,
en met haar stof in evenwicht
bij het opstaan;
wij waren samen één gedicht,
doe het om deze waan,
doe het met ogen dicht

LEVEN IS ALS SNEEUW
je kunt het niet bewaren.
Troost is dat je er was,
uren, maanden, jaren.'


05 feb 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van slayer
slayer, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende