Paniek

Het was 22.00 en probeerde langzaam in slaap te vallen.
22.00 is inmiddels de tijd dat ik de laatste weken in slaap val. Op deze manier slaap ik minimaal 8 uur per dag. Ik kan niets anders zeggen, dan dat het me goed bevalt..

Ik kreeg een somber gevoel, wat nare gedachtes en herinneringen kwamen naar boven. Ik deed er alles aan om ze niet toe te laten. Ik moet slapen, zonder deze herinnering en.. ik wil er tenslotte niet over dromen. Dromen is iets waar ik gevoelig voor ben. Nachtmerries komen vaak voor. Langzaam voel ik mezelf wegzakken..

Om 00.30 begin ik langzaam wakker te worden. Een paniekerig gevoel bekruipt mij. Mijn adem leek ik niet onder controle te hebben, ik was aan het hyperventileren. Ik ademde hard en onrustig. Het duurde minuten voordat ik dit onder controld had. Ik besef me dat ik een nachtmerrie had, al kon ik me details niet meer herinneren.

Het is bloedheet. Mijn rug, overigens heel mijn beddengoed aan mijn kant, is nat van het zweet. Ik was in paniek en snakte naar koude lucht. Mijn vriend naast me sliep nog. Zijn ademhaling was rustig. Hij heeft niets door gehad.

In het donker zocht ik mijn badjas, goed.. eigenlijk de badjas van mijn vriend, die ik de avond ervoor op de grond had gegooid omdat ik te lui was om hem op te hangen. Ik hing de badjas losjes over mijn schouders en liep heel zacht naar de woonkamer. Ik deed de tuindeuren wagenwijd open en kroop op de bank ernaast.

Ik voelde de koude lucht in mijn gezicht, door mijn badjas die losjes over mijn lichaam hing. Het liefst ging ik in de tuin zitten, maar besef me dat dit een beetje vreemd is. Ik gooi een dun dekentje over me heen, zodat ik niet kou vat.

Ik koel wat af en kijk naar wat sterren aan de hemel, de bomen aan de overkant. Het is stil. Ik hoor de wind zachtjes, de klok tikken en soms even het aquarium geluid maken. Ik werd wat rustiger en mijn hartslag zakte. Ik voel wat tranen over mijn wangen glijden, al begrijp ik niet goed waarom.

Ik hoor de woonkamerdeur open gaan en besef me dat mijn vriend wakker is geworden, terwijl ik zo zachtjes heb gedaan. Hij kijkt naar de tuindeur, die nog wagenwjjd open staat. Hij kijkt bedenkelijk, maar zegt en doet niets.

"Ga maar naar bed lieverd, ik ga wel op de bank als dat fijner is". Ik glimlach omdat hij denkt dat hij snurkt en dat de reden kan zijn. Ik geef aan dat hij niet snurkt en ik nog even hier blijf. "Dat is goed. Ik wacht op je.". Ik roep nog snel dat dat niet hoeft, voordat hij de deur sluit.

Ik verlies mezelf opnieuw in gedachtes en herinneringen. Ik huil. Mijn hartslag gaat omhoog. Na een half uur komt mijn vriend naar binnen. Hij heeft een bezorgde blik in zijn ogen en begrijpt niet wat er gebeurde. "Wil je vertellen wat er aan de hand is?" Ik schud mijn hoofd en glimlach. Hij geeft me een kus en zegt dat hij op me wacht.

Ik blijf nog even zitten, en hoop dat deze nacht snel voorbij is...