paniek

geef toe, iedereen heeft van die momenten dat je idioot druk wilt gaan doen maar het eventjes niet kan en je dus overblij wordt.
ik heb deze dagen altijd na dat ik superchagarijnig was. dus zo ook vandaag en laten we nou net gym hebben precies op dat moment.
dus ik helemaal overblij naar de gymzaal, hebben we; HOOGSPRINGEN. dus ik springen, iedereen springen en ik bleef met een paar mensen over op de 2 meter. dus iedereen springt, een paar haalden het, en ik was laatste iedereen zat daar zo mij aan te kijken, ik neem een aanloop ren naar de trampoline toe en voel gewoon dat het misgaat, ik zakte in elkaar nog voor ik over het touw heen was en kwam naast de mat te liggen. au. iedereen rennen. omg ze is naast de mat gesprongen omg omg omg. ik weer overeind, en pijn dat dat deed. fijn, weer iets dat mensen over mijn onhandigheid kunnen zeuren. dus ik wil naar het bankje lopen, bam, blij dat iemand me opving, een of andere jongen die ik niet bij naam weet, liep met me mee naar de kleedkamers, maar ik had dus echt verschrikkelijke spierpijn en alles in mijn rug, dus hij zegt; laat eens kijken ik; nee hij; kom niet zo irritant gaat hij mn shirt omhoog doen en mn hempje (ja verplichte sportkleding) maar ik kan dat gewoon niet hebben ik raak danb helemaal in paniek. dus ik; jezus blijf van me af man hij; oh k wist niet dat je boos werd. ik ben omgedraait en weggelopen, weer terug naar mn eigen klas. een van mijn vriendinnen vroeg wat er was, ik moest bijna huilen, dikke overdreven reactie op die jongen. niet dat hij er wat aan kon doen verder, hij kon het niet weten, misschien wilde hij gewoon aardig zijn. maar ik ben een paar maanden geleden aangerand door een paar jongens, en als er toen geen hulp was gekomen.. ik ben echt nog nooit zo bang geweest, dus sorry jongen die aardig wilde zijn tijdens gym. je kon er verder niet veel aan doen.