pffft...

jezus, wat een week zeg.

het begon al toen ik sluimer was eerder deze week! het ging niet goed, dus diegene moest uiteindelijk naar gesloten voor een nacht. IK ben meegeweest met diegene. Dat was rampzalig. Heb veel dingen meegemaakt in gesloten inrichtinen. dus alles kwam naar boven, en het ergste was nog dat ik me ontzettend schuldig voelde dat diegene naar gesloten moest voor een nacht.

afgelopen zondag ben ik lastig gevallen door een man in de trein. ik schrok me dood!! De herinneringen kwamen naar boven van thuis, van mijn vader en opa. En raakte in paniek! ik had maandag daarover ingebracht bij pycho, dat was best heftig. maakte ik ook nog anderen aan het huilen. Dat was niet mijn bedoeling... Maarja, we hebben het uitgesproken en er werd gezegd dat dat gewoon kan gebeuren in een proepstherapie!!

Donderdag had ik systeem gesprek met mijn pleegmoeder. Het was goed maar ontzettend zwaar! ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Het gaat hetzelfde als anders. WE hadden afspraken gemaakt, maar die zijn nog niet uitgevoerd.
IK voel me zo opgesloten hier, terwijl ze echt super aardig zijn opzich. IK heb dingen tegen haar uitgesproken. En ik weet ook wel dat het aan mijn ligt. ik hou onbewust en bewust afstand als ze te dichtbij komen en ik geloof niet alles. IK ben gewoon bang weer opnieuw gekwetst Ite worden en dat ik weg moet. ik weet wel dat het niet zo is, maar mijn gevoel zegt wat anders. Gevoel en verstand is wel een groot verschil. IK moet een balans zien te vinden, maar dat luktt me niet. In de begin periode waren er zoveel verjaardagen enz. waardoor ik nergens aan kon wennen. ik heb het gevoel dat ik dat nu pas doe. En dat is wel heel lastig. Het voelt alleen als slaap plaats voor me. En ik moet eigenlijk al lang blij zijn dat ik ergens kan slapen, dus daarom duf ik mijn mening niet te geven! Ik weet het gewoon even niet meer. OP 2 verschillende plekken tegelijk beginnen is moeilijk, na een jaar gesloten te hebben gezeten!