Ik kan nu wel janken, dat ik het allemaal zo moeilijk vind dat volwassen worden..
Alles op tijd in plannen, ik vind het gewoon zo moeilijk.. Al die gedachte in mn hoofd.. Al die stemmetjes in me hoofd waar mee ik ruzie voer.. Dat ik niet lekker in me vel zit en dat ik mensen moet teleurstellen.. Ik haat het verdomme.. Ik heb gewoon al aardig het idee dat ik het gewoon niet goed genoeg doe en niet goed genoeg kan.. Er ligt zo'n druk op me.. waar ik van omval, waardoor ik juist niet doe wat ik juist wel moet doen.. Ik moet gewoon mijn hersens laten kraken en de opdrachten maken en doen.. En ik weet gewoon dat ik het kan.. ik kan het gewoon.. maar waarom laat ik het dan niet gewoon zien? als ik het gewoon kan.. Waarom moet het altijd bij mij spannend worden of ze tevreden over me zijn of niet.. Waarom kan ik niet gewoon in 1 keer perfect zijn en gewoon alles doen en inzien wat ik nog moet doen..
Waarom doe ik het verdomme allemaal niet gewoon zoals het moet.. waarom doe ik alles via de moeilijke weg.. En shit wat kraken mn hersens hard als ik over dit alles pieker maar in plaats van die opdrachten maken ga ik zitten piekeren, piekeren, en piekeren.. Terwijl ik gewoon aan het werk moet en ik wil het ook gewoon goed doen.. ik wil mijn diploma voor deze opleiding.. dus wat doe ik nou nog.. gvd...
someone told me; if you think your are a failer. if you think that everybody else thinks that. than you have the change yor way to think. maybe they will too.