Pijn heb je als je er bang voor bent

Angst is oorzaak nummer 1 van pijn. Innerlijke pijn, emotionele pijn, niet te vergeten, geestelijke pijn.
Dat is mijn mening, trouwens.

Een vriendin, Chantal, is zo'n meisje waar jongens van houden en waar meisjes een hekel aan hebben. Niet dat jongens van haar houden omdat ze zo lief, eerlijk of grappig is. Nee, ze houden van haar omdat ze zonder gemaar met elke jongen meegaat. Zij kan geen vriendje hebben, ze blijft hem niet trouw. Ze wil zoveel mogelijk jongens, op die manier voelt zij dat ze genoeg aandacht krijgt. En mannelijke aandacht, doet een meisje altijd goed.
Ik had een deal met haar gesloten: Tot haar verjaardag, 18 Juli, mag zij niks met een jongen doen. Niet chillen, dansen, zoenen en verder. Ze wilde het heel graag doen, maar ze kon de uitdaging niet aan. Ze wist dat ze het niet vol zou houden. Jongens behandelen haar als speeltje. Ze bellen haar wanneer ze zin hebben, en doen aardig wanneer het hun uitkomt. Dat doet haar pijn. Dat vindt ze vervelend, en ze voelt zich dan gebruikt. Terwijl zij zich laat gebruiken.
Als zij ervoor kiest om op die manier aandacht te trekken van jongens, moet ze de gevolgen dragen. Ze weet wat er aankomt als zij zich zo laat misbruiken, en als zij er niet bang voor is om ervoor uit komen dat ze een slet is, dan heeft ze ook geen pijn. Dan heeft ze vrede met wat ze doet. Pijn heb je, dus, als je er bang voor bent.


Een andere vriendin, Kelly, is een populair meisje. Ze vecht, is stoer, knap, juiste stijl en is grappig. Jammer genoeg is dat alleen schijn, want ik en een ander meisje zijn een heel tijd lang beste vriendinnen met haar geweest. En wij weten beter. Kelly is onzeker, vecht omdat ze dan stoer lijkt, liegt tegen haarzelf over van alles, en kan haar mond niet houden omdat ze dan het gevoel heeft dat ze ffe belangrijk is. Als ze een geheim weet. Als een iemand, en vooral een jongen, een opmerking over haar maakt wat negatief is, maar toch reeel, wordt ze helemaal gek. Op dat moment is dus haar zwakke plek geraakt. Af en toe zegt ze ook dingen die dom zijn, en niet omdat ze dom is, nee, omdat ze dan wil dat mensen om haar lachen. Zo kent ze ook iedereen, en heeft ze het altijd over haar zus die zo geweldig is. Ze is bang voor zichzelf, want ze durft haarzelf niet te zijn. Dus is ze er bang voor. Ze liegt tegen d'r eigen, om haar eigen fouten goed te praten. Blijkbaar is ze bang voor haar fouten. Dat doet haar pijn, want daardoor voelt ze zich zwak. En mensen mogen absoluut niet zien dat zij zwak is. Maar, je bent toch pas jezelf als je je kwetsbare kanten durft te laten zien? Als je durft te laten zien wat je zwakke plekken zijn, en als mensen je daarop willen raken je laat zien dat jij je eigen nooit laat kennen. Hoeveel zeer het ook doet, je laat iedereen weten dat jij overal boven staat, en dat je over alles heen komt. Je bent niet bang voor kritiek. Zij wel. Zij is bang voor haar 'ware ik', dus heeft ze veel pijn. Want ze weet zichzelf nooit meer te vinden, na een tijdje.



Ikzelf, ben bang dat er iemand is die hoger dan mij staat. Ik haat het gevoel dat ik lager sta dan iemand anders, omdat tie toevallig in MIJN talent beter is als ikzelf. Met grappig zijn, bijdehand zijn of gewoonweg een bitch zijn. Ik wil iedereen op gelijke hoogte hebben, en ik wil overal controle over hebben. Alles moet gaan volgens planning. Maar, weetje, niks gaat volgens planning. Nooit zal iets 100% volgens planning gaan. Ook ben ik bang voor afwijzing. Het feit dat iemand niet leuk vind hoe ik ben, doet me zeer. Maar ik ga er niet dood van, en dat is wat ervoor zorgt dat ik niet teveel stress. Pijn heb je als je er bang voor bent. Angst kom altijd uit op pijn. En ik wil geen angst hebben voor pijn, want pijn is onvermijdelijk. Daar wordt je juist sterker van. En pijn is niet meer dan uitdaging. Een test om hoeveel je aankan.