Poging tot gedicht zoveel
Laat me eruit klimmen
onder alle lagen door
weg van alle ruis
wat me verder van mezelf haalt.
Een verzameling atomen
die zichzelf bestuderen,
elektrische impulsen
die geleid worden door vlees,
dat ben ik.
Waarom voel ik me dan soms
zo alleen?
Zo ver verwijderd van the human experience
van mijn medemensen?
Ik ben niet gebroken,
ik tik gewoon anders,
zoals het nergens tikt.
knowthyself, vrouw, 30 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende