positief
Het is nu week geleden sinds dat ik de diagnose heb gekregen van een depressie en daarvoor de diagnose van chronisch overbelaste binnenste kniebanden. allemaal erg zwaar dus. Nu is er in de tussen tijd ook al veel gebeurd zoals je in de eerdere berichten leest.
Maar op de 1 of andere manier lijkt het wel of elke nieuwe dag me steeds naar beneden trekt. ik sta vrolijk op en iedere dag krijg ik die klap opnieuw. En mensen blijven maar vragen hoe het met je gaat of het wel gaat. Terwijl heel eerlijk het antwoord daarop gewoon weg simpel nee is. maar wat komt eruit ja hoor het gaat goed.
zeker net als nu met mijn beste vriend, ik vindt het zo moeilijk ik voel me zo rot vanbinnen en kan wel janken. maar wat heb ik daaraan. ik schiet daar ook niets mee op. het is zo moeilijk om je staande te houden. iedere dag sta je op en doe je je ding. En zorg ik voor mijn beste vriend van wie ik mega veel hou.
maar momenteel is het allemaal te veel. ik kan het niet op een rijtje krijgen. alles loopt door elkaar. en ik ben zo ontzettend bang van binnen. terwijl ik weet dat ik andere help, en niet aan mezelf denk. Want zo ben ik niet. En nog is het niet genoeg om de dag door te komen.
ik wil gewoon mezelf weer zijn ik voel me niet als mezelf.
En ik weet dat ik daarvoor in therapie ga. maar dat is nog lang niet en tot die tijd zal ik toch echt mijn eigen boontjes moeten doppen.
Maar hoe dan ook wat er ook gebeurd altijd blijven lachen en keep buggering on
Maar op de 1 of andere manier lijkt het wel of elke nieuwe dag me steeds naar beneden trekt. ik sta vrolijk op en iedere dag krijg ik die klap opnieuw. En mensen blijven maar vragen hoe het met je gaat of het wel gaat. Terwijl heel eerlijk het antwoord daarop gewoon weg simpel nee is. maar wat komt eruit ja hoor het gaat goed.
zeker net als nu met mijn beste vriend, ik vindt het zo moeilijk ik voel me zo rot vanbinnen en kan wel janken. maar wat heb ik daaraan. ik schiet daar ook niets mee op. het is zo moeilijk om je staande te houden. iedere dag sta je op en doe je je ding. En zorg ik voor mijn beste vriend van wie ik mega veel hou.
maar momenteel is het allemaal te veel. ik kan het niet op een rijtje krijgen. alles loopt door elkaar. en ik ben zo ontzettend bang van binnen. terwijl ik weet dat ik andere help, en niet aan mezelf denk. Want zo ben ik niet. En nog is het niet genoeg om de dag door te komen.
ik wil gewoon mezelf weer zijn ik voel me niet als mezelf.
En ik weet dat ik daarvoor in therapie ga. maar dat is nog lang niet en tot die tijd zal ik toch echt mijn eigen boontjes moeten doppen.
Maar hoe dan ook wat er ook gebeurd altijd blijven lachen en keep buggering on
21 okt 2019
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 mrt 2020 sometimes
- O 30 dec 2019 goed of niet? ( 3 )
- O 28 dec 2019 verjaardag ( 1 )
- O 21 dec 2019 wat een ondankbare hond ( 2 )
- O 21 dec 2019 zorgen maken heeft soms geen zin
- O 19 dec 2019 uit het diepste van mijn hart
- O 18 dec 2019 bezig blijven ( 1 )
- O 16 dec 2019 niet wetend hoe me te voelen ( 2 )
- O 14 dec 2019 pijn pijn pijn ( 1 )
- O 12 dec 2019 man en beste vriend
- O 12 dec 2019 2 aparte werelden
- O 08 dec 2019 liefde is het waardevolste wat er is ( 1 )
- O 08 dec 2019 rotgevoel ( 1 )
- O 07 dec 2019 dubbel gevoel ( 1 )
- O 06 dec 2019 gezellig weekend ( 1 )