Post is kut.

Vroeger vond ik het prachtig. Post.
Het was zeldzaam en daardoor bijna magisch.

-Zo'n dooie ansichtkaart van je oma uit Canada. Post.
-Een uitnodiging van een kinderfeestje. Post.
-De Taptoe. Post.

Elke keer weer dat euforische gevoel, prachtig vond ik het.
En altijd teleurgesteld als de postbode je niks kon aanbieden. Godverdomme.

En nu?
Iedere dag. Post.

-Rekeningen. Post.
-Bankafschriften. Post.
-Saaie documenten met veel te kleine lettertjes. Post.
-Uitnodigingen van afgrijselijke familiefeestjes in Comic Sans. Post.

Nee, geen kinderfeestjes, Taptoes en ansichtkaarten van de Alpen meer. Godverdomme.

Ik haat het. Post.
Sterker nog: ik ben er bang voor. Voor post.
Elke ochtend, als ik die stapel op de mat zie liggen...vouw ik mijn handen in elkaar en prevel stilletjes:
'Niet mij, alsjeblieft, niet mij!'
En ja hoor. Daar ligt het weer. Als ik een heel erg slechte dag heb zelfs een blauwe.

Kutpost. Ik haat je.
16 aug 2012 - bewerkt op 16 aug 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Ira
Ira, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende