Post is kut.
Vroeger vond ik het prachtig. Post.
Het was zeldzaam en daardoor bijna magisch.
-Zo'n dooie ansichtkaart van je oma uit Canada. Post.
-Een uitnodiging van een kinderfeestje. Post.
-De Taptoe. Post.
Elke keer weer dat euforische gevoel, prachtig vond ik het.
En altijd teleurgesteld als de postbode je niks kon aanbieden. Godverdomme.
En nu?
Iedere dag. Post.
-Rekeningen. Post.
-Bankafschriften. Post.
-Saaie documenten met veel te kleine lettertjes. Post.
-Uitnodigingen van afgrijselijke familiefeestjes in Comic Sans. Post.
Nee, geen kinderfeestjes, Taptoes en ansichtkaarten van de Alpen meer. Godverdomme.
Ik haat het. Post.
Sterker nog: ik ben er bang voor. Voor post.
Elke ochtend, als ik die stapel op de mat zie liggen...vouw ik mijn handen in elkaar en prevel stilletjes:
'Niet mij, alsjeblieft, niet mij!'
En ja hoor. Daar ligt het weer. Als ik een heel erg slechte dag heb zelfs een blauwe.
Kutpost. Ik haat je.
Ira, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende