problemen

shitshitshit.
ik heb zooooo'n spijt.
en zelfs dingen verzwegen voor mydiary.
voor de mensen die ik steeds beter leer kennen hier, stom he ?
maar nu zit ik in de problemen, flink in de problemen. ik had niet gedacht dat het zover zo komen.
mijn ouder zijn woest.
en niet zomaar. nee sterker nog, IK GEEF ZE GELIJK. ik ben een jaar geleden, toen mijn stiefvader overleed, zoo stom geweest.
maar dit jaar ga ik alles veranderen, en dit keer echt. het spijt me zo lieve iedereen. in 2013 ga ik mijn toekomst weer opbouwen.
want die heb ik in 2012 helemaal kapot gemaakt.. omdat ik het toen zo moeilijk had. maar dat is een slechte reden.. een hele slechte.
mijn ouders helpen me. mijn vriend help me(de enige die het mag weten), school èn een kliniek. omdat ik 1x stom was. 1x maar. 1x die bij sommige mensen hun alles verwoest. bij mij niet 2013 is mijn kans. die ik ga grijpen. in 2012 is alles kapot gegaan.
in 2013 ga ik; zorgen dat ik overga naar 3 havo, stoppen met roken/drank/drugs èn van mijn anorexia afkomen.
ik hoop dat dit me lukt, echt. ik heb al eerder dit alles gezegd. ik moet naar een kliniek, ik mag waarrschijnlijk niet eens meer thuis wonen. om alles uit te zoeken, mag ik nu nog amper naar buiten. en als ik naar buiten ga met iemand anders, iemand die op me let. a. is mijn held, zonder hem, zonder hem was ik dood geweest. hij gaf me een kans, hij stond daar. hij keek me aan, hij was de enige die het zichzelf verwijtte dat ik zelfmoord als enige optie zag, dat hij er niet altijd voor me was geweest. in tegendeel hij was de enige. en nu opnieuw is hij weer de enige, ik heb zwaar huisarest en mag nergens meer alleen naar toe. a. verzint de leukste dingen voor thuis, en niet thuis. mijn ouders vertrouwen hem zo erg dat we zelfs de hond samen uit mogen laten. en stel je eens voor wat ik dan allemaal kan doen zeg. nee bullshit ze houden me vast voor niks. alleen omdat ik bang ben voor mezelf en wat ik allemaal kan doen. maar ik moet nu eten, ik kan nu niet alleen snel even roken ofzo. ik kan niks. het enige wat ik heb, is spul. met dat spul kun je afkicken. omdat ik 13 ben is er verder niet veel. en precies daarom zit ik thuis. over een tijdje word ik opgenomen. er is nu al vanalles voor me, mensen komen, en stellen vragen. heeeel veel vragen. en medicijnen waarvan de ene dokter zegt dat ik ze wel mag en de andere zegt van niet. ik slik niks. dat is weer zo besloten door mijn pschygoloog. omdat ik niet depressief ben. dankzij a. hij is echt mijn redding nu. ik kan niet zonder hem. ik hou van hem. nu lig hij naast me, het ziet er zo lief uit. in slaap gevallen. en godthanks hij mag blijven slapen. morgenochtend word ik wakker, het eerste wat ik me herrinner is dat alles klote is en dat ik naar een kliniek moet en dat er meer gesprekken komen, dan kijk ik naast me en zie ik hem, slapend. en bedenk ik me dat hij weer terugkomt want naar zijn 4maal daagse bezoekjes kijk ik erg uit. het enige wat positief is. was ik maar nooit aan alles begonnen, en had ik maar nooit zelmoord willen plegen. ik zat er doorheen ja. maar ik wist het niet. toenniet pas nu realiseer ik me die shit.

in 2013 word alles beter
ik moet naar die kliniek ja, dat zal klote zijn ja.
maar ik heb alle mensen op wie ik kan steunen en anders a. nog.
volgend jaar in 2014 zit ik lachend, op school in 3 havo en maak ik me zorgen over vriendjes en kleding,
niet over verslavingen of klinieken.

STAY STRONG AND NEVER GIVE UP .