Psychische hulpverlening

Ik zat vandaag, geheel tegen mijn natuur in, naar het acht uur journaal van de NOS te kijken. Het eerste item wat naar voren kwam was dat er door de CVZ een conceptrapport op stapel ligt waarin het advies aan de minister van volksgezondheid wordt gegeven dat de meeste zorg in de GGZ niet meer moet worden vergoedt. Dit zou dan gelden voor eigenlijk alle zorg die niet meer aan een daadwerkelijke stoornis kunnen worden gerelateerd. Deze dingen moeten nu door de huisarts worden begeleidt of totaal niet, tenzij je het zelf kunt betalen.
En dan hebben we het niet alleen maar over een klein dipje of een ingegroeide teennagel. Nee, het gaat om al grotere punten waar eigenlijk alle stoornissen mee beginnen en een extreem grote invloed op iemands leven hebben. Hierbij hebben we het dan over zaken als rouwverwerking, burn-out, sexueel misbruik bij kinderen en mensen die andere trauma's hebben opgelopen op wat voor manier dan ook. Daarnaast worden ook geneeslijke ziektes genoemd als autisme, PTSS en borderline. De enige groep die aan deze nieuwe regelingen zou ontkomen, zijn de mensen die de rest van hun leven in een GGZ instelling zouden moeten wonen.

Dit zijn aspecten waar de huisarts te weinig expertise voor heeft en ook de tijd niet voor heeft. Hierdoor zijn net de kwetsbare groep mensen aan hun lot overgeleverd en is de kans exponentieel groter dat deze mensen zorgmijders worden.
De behandelingen die je voor dergelijke behandeltrajecten nodig hebt, duren lang, en dan hebben we het niet over één of twee maanden maar als je extreem veel mazzel hebt anderhalf jaar, maar de kans is groot dat je toch jaren lang contact zult hebben met een psycholoog.
Daarnaast zijn er de kosten voor de therapieën. Één consult bij een eerstelijns psycholoog voor de duur van 45 minuten betaal je al snel €100. Niet iedereen kan dit opbrengen in de frequentie waarin de behandelingen nodig zijn.

Overheid: BEDENK WAAR JE MEE BEZIG BENT EN REKEN HET ECHT GOED DOOR. Deze mensen die nu geen zorg krijgen omdat ze het zich niet kunnen veroorloven worden straks de mensen die de rest van hun leven in een instelling moeten wonen en dat kost de maatschappij nog veel meer.
Als ze namelijk een baan hebben, al is het parttime, dragen ze inkomsten belasting af, leven ze niet van een uitkering en scheelt dat hoe dan ook geld voor de staatskas.