R.I.P. Fietsje...
Net een belletje gehad van de fietsenmaker. Die zei dat de naaf van mijn achterwiel helemaal naar de klote was, en dat een reparatie daarvan 70 euro gaat kosten. Of ik moet voor 60 euro een achteruittrap-unit laten installeren. En dat geld heb ik dus niet... Zelfs als ik hem zou laten repareren, wie zegt dat er binnen no-time niet weer iets mis mee is? Ik heb laatst al een hoop dingen laten vervangen voor 55 euro.
'Je kan maar beter naar een nieuwe fiets kijken...'
Ik heb zoveel meegemaakt met dat ding, zoveel woede-uitbarstingen ben ik ermee ontvlucht. Zoveel kilometers heb ik met dat ding gemaakt... Zes jaar lang door weer en wind gefietst om naar de middelbare te gaan, 8 kilometer heen, en ook weer 8 terug... Mijn hele sociale leven hing van die fiets af, tijdens mijn pre-studiejaren. En daar begon het pas... Vanaf december vorig jaar kwamen we samen in Utrecht aan. Het zou moeilijk worden, maar we zouden het redden. Het was gewoon nog een geweldig avontuur. Nadat we begonnen aan de brugklas, de middelbare school ter nauwer nood overwonnen, was Utrecht aan de beurt. Maar helaas... Maandagmiddag, 15.45, begaven de versnellingen het. Na een hoop gespartel en gesteun, was het toch écht de laatste keer.
Fiets, ik zal je missen.
Je bent het laatste dat me herinnert aan de mooie dagen met mijn ouders, dat ik nog niet wist wat er allemaal mis zou gaan. Mijn laatste draad met het verleden. Naar een tijd waar ik mijn vader niet zo intens haatte. Dat het nog allemaal anders had kunnen lopen.
Lieve, lieve fiets. Vaarwel.
Fairy Tail, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende