Ravijn

Eindeloze diepte, omlaag gevallen door de bodem heen
Wanden stijl omhoog, ‘t lijkt op puin. Te hoog
om overheen te kijken.
Waar het tandengeknars is en geween

Eindeloze diepte, iets is dood van binnen
Geloof hoop en liefde, geeft nooit op, wie durft
het nog te zeggen?
Geven, geven, al maar geven, om het niets te winnen

Eindeloze diepte, het maakte me gek
De stilte, niets te zeggen, wie is zo sterk
Om dat zo vol te kunnen houden?
Over, uit, nee , doet me niets, ik hou m’n bek

Eindeloze diepte. Kijk erin, het is een en al zwart
Koud, kil bevroren gevoelens
Die eens leefden met volle kracht
Ik kijk ernaar. ‘k voel me verward

Eindeloze diepte, van Zijn genade, het Woord ons gegeven
van Gods grote almacht wil ik roemen
met zuivere klanken, maar ze komen niet naar boven
nooit zal ik meer volop kunnen leven

Eindeloze diepte. Nog donkerder dan gesloten ogen
Tastend pogend een weg te vinden
Omhoog uit dit godvergeten oord
Alle woorden, alleen maar gelogen?

Eindeloze diepte, wie kan die overwinnen?
Ik niet. ‘k zeg het maar eerlijk,
Wanhopig pogend te blijven vechten
Totaal verworden tot niets, Jezus, mag ik nu naar binnen?
26 jan 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van slayer
slayer, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende