relatie
Als ik bij jou ben,
Voel ik de pijn eventjes niet..
Ik ben een verdrietig meisje van binnen..
Bij jou voel ik me veilig
voel ik me niet alleen..
Als je dan weer weg gaat..
laat je me zo bang achter..
ik schaam me voor die tranen
en ik weet niet waarom ik
zo verdrietig ben..
Ik weet dat ik op eigen krachten
moet staan..
maar ik val gewoon bijna om..
ik heb geen fut meer om te leven..
De enige kracht die ik heb..
Haal ik uit jou..
mijn geest is op..
ik ben op.. en kan er niet meer tegen..
Ondertussen wil mn moeder niet
dat ik zo verdrietig ben..
De twijfels die ik heb.. je belooft me
dingen.. die je later dan weer in pikt..
Je doet niet alles voor deze relatie..
Anders zette je het wel aan de kant..
al die afspraken..
en als ik het dan zou willen bespreken..
Weet ik toch dat het erop aankomt dat
je zegt: maar zo ben ik gewoon..
Je moet me geen valse beloftes doen..
Het maakt me gek..
LonelyOne, vrouw, 123 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende