* Roan castreren, eerste tentamen

Het zijn turbulente weken. Met de studie, werken, nascholingen, verplichte partus bijwoningen en een klimcursus zijn mijn dagen zodanig volgepland, dat ik blij ben als ik meer dan 5 uur slaap. Niet goed, dat weet ik, maar soms heb je zulke periodes. Hardlopen komt er even helemaal niet van. Daar moet ook echt verandering in komen, maar dan moet ik echt tijd vrij gaan maken.

Maandag ben ik met vriend na een lange dag aan een stuk door leren naar de klimhal gegaan voor toprope les nummertje 3. Ik begin al iets meer op mijn gemak te raken in de hal, maar ik ben altijd een beetje bang om te falen voor zo'n groep veel sportievere mensen. Vanavond hebben we ons examen en dan mogen we in klimhallen door Nederland vrij klimmen. Het is wel heel gezellig om dit samen te doen. Vriend is echt net een aapje.

Dinsdagavond heb ik de tweede sessie van de nascholing orthopedie op werk bijgewoond. Deze nascholing is eigenlijk voor dierenartsen, maar studenten diergeneeskunde mogen ook meedoen. Heel erg leerzaam, maar ook heel vermoeiend. Zeker omdat ik eerst een dag van 9 tot 5 had op de universiteit met allemaal intensieve practica (o.a. het leren uitschachten van de penis van een ram, moeilijk!). De dierenarts die de nascholing geeft is echt een meesterverteller, dus mijn ogen houd ik wel open. We zijn de tien meest voorkomende orthopedische aandoeningen van de voor- en achterhand aan het behandelen. In december begint het vak locomotie en dan verwacht ik dankzij deze nascholing toch een flinke voorsprong te hebben.

Woensdag had ik een relatief rustige dag. Ik had alleen een klinisch practicum waarbij we in drie uur tijd een patiënt van de IC zo goed mogelijk gingen opwerken. Dit was echt mijn favoriete onderwijs van afgelopen week. Je speelt de anamnese na, doet het klinisch onderzoek daadwerkelijk bij de patiënt, mag vervolgonderzoeken kiezen en je krijgt daarvan de uitslagen als deze ook daadwerkelijk zijn uitgevoerd. Dan probeer je zo dicht mogelijk bij een diagnose te komen. De docent deed het ontzettend leuk en tijdens dit soort onderwijs kom je er toch achter dat je al heel veel hebt geleerd in de afgelopen twee jaar en best ver kan komen met zo'n casus.

Afgelopen donderdag heb ik het tentamen voortplanting gemaakt. Dit was een van de eerste tentamens wat ik oprecht heel erg moeilijk vond. Ik denk wel dat ik een voldoende heb, maar ik denk niet dat het gelukt is om een acht of hoger te halen. Ik heb nog niemand gesproken die echt een goed gevoel had over het tentamen. We zullen het zien. Ik ben in ieder geval blij dat het geweest is. Dat betekent dat we toch al wel wat opgeschoten zijn in dit derde jaar.

Om het vak voortplanting helemaal af te sluiten moet ik een runderpartus en een varkenspartus bijwonen. De varkenspartus heb ik afgelopen vrijdag bijgewoond. Eerst hebben we twee uur gekeken naar een zeug die zich steeds ongemakkelijker leek te voelen. Toen heeft de dierenarts de eerste vijf biggen er in twee minuten uitgehaald. Vervolgens kwamen er nog tien. Het was een vreemde gewaarwording. Bij honden heb ik het best vaak gezien, maar de sfeer van zo'n oude varkensstal maakt het toch een beetje anders. Alle biggetjes leefden en hebben hun weg naar de tepels gevonden.

Na mijn varkenspartus heb ik Vriend opgehaald en zijn we naar mijn moeder in Drenthe gereden met de hondjes. Want op zaterdag gingen we Roan castreren! Ik was heel zenuwachtig. Een mes in je eigen hond zetten is toch anders. Gelukkig kreeg mijn moeder hem IV geprikt (echt bijzonder goede prikkunsten) en lag hij binnen enkele tientallen seconden te slapen. Inductie met sedadex en ketamine. Natuurlijk bleek hij een hond te zijn die niet zo goed tegen ketamine kan en dus schrok Vriend (die zoiets nog nooit eerder had gezien) heel erg van de stuiptrekkingen. Opgelost met midazolam. Vervolgens aan het gas met nog een extra pijnstiller aan boord. Mijn moeder heeft me stap voor stap begeleid. De eerste bal ging langzaam en met een hoop getril, de tweede bal ging al stukken beter. Hechten ging verrassend goed. Na het uitwassen was hij gelukkig heel snel wakker. Nu loopt hij met een pakje én een kap rond. Hij is altijd heel kriebelig met dingen aan zijn lijf en hij is een echte houdini, dus ik vertrouw hem voor geen meter. Ik kan niet wachten tot ik wat meer mag gaan opereren!

Omdat het toch mijn eigen hond is, mag ik voor de verandering wat fotootjes plaatsen!

Zondag moest ik van 12 tot 8 werken bij de spoed en dus zat ik om half 10 alweer in de trein. Gelukkig was het een relatief rustige zondag. Een collega uit de eerste lijn heeft meegelopen omdat ze graag wilde zien hoe het eraan toe ging. Dat maakte het voor mij wel een onrustige werkdag.

Nu zit ik weer in de trein richting werk om in te werken op de specialistenbalie. Vanavond examen van de klimcursus, morgen een hele schooldag en paraveterinairen onderwijs in de avond op werk. Woensdag de hele dag school, donderdag naar de psycholoog met Vriend en school, vrijdag school en dan is zaterdag de eerste dag in tijden dat ik weer eens gewoon de hele dag thuis mag blijven. Nu heb ik mezelf beloofd dat ik dus ook echt niets ga plannen. Ik denk dat ik anders uit elkaar spat van drukte.