Romantiek allom.

'Bewijs maar dat je van me houd' zei ze voor de grap, terwijl ze met een semi- boos gezicht de deur uit stapte. 'Haha, is goed. Ik verzin wel wat' was mijn antwoord, voordat ik haar een knuffel gaf.
Wees niet bang, ik heb geen relatie problemen. Sterker nog: Ik heb geen eens een relatie. Dit was L, een van mijn betere vriendinnen. Ooit heb ik haar gevraagd met mij te trouwen, ze antwoorde met: "Ja natuurlijk Joint." Nu was het aan mij de taak om te bewijzen dat ik van haar hield.

Goed.

Na even gedacht te hebben besloot ik het volgende te doen:
Ik zou bij de Albert Heijn een kaartje kopen met 'I love you' erop, vervolgens bij de info balie een bosje rozen scoren en een leuk tekstje op het kaartje krabbelen.
Toen ik na het eten in de AH naar een liefdes kaartje zoch -zo klef mogelijk- kwam ik erachter dat de AH best wel persimistish is. Ze hebben vast aandelen in een uitvaartcentrum, want ik kon alleen kaarten met 'Gecondoleerd' vinden. En ik geef toe, ik heb best vreemde humor, maar dit zou ik zelf niet eens grappig kunnen maken. Toen ik aan een grietje uit de vulploeg vroeg of ze me kon helpen zoeken naar een kaartje dat niet zou zeggen: "Ik hou van je, maar wil toch dat je dood gaat." schoot ze in de lach, maar toverde wel een kaartje met '50 jaar getrouwd' tevoorschijn. Leuk. Kennelijk had ze niet door dat ik 17 ben, niet 68. Ik bedankte haar en rekende af bij de kassa. Bij de infobalie kocht ik rozen en toen de jongeman die mij hielp niet oplette pakte ik en pen uit een display -had ik nodig voor het schrijven van m'n kaartje- zwaaide naar de camera de op mij gericht stond, en liep de winkel uit.

Ergens in een parkje onderweg naar L ging ik op een bankje zitten om de kaart te schrijven. Ik voelde in mijn zak echter mijn mobiel trillen, waarna Opus begon te zingen: 'Life is life... laa laa la la la...'.
'Alwin, ik kan m'n mail niet bekijken'. Zucht. Waarom heeft mijn moeder uberhaupt een laptop gekocht? Ze kan er niets mee. Als een prostitue zonder condooms. Totaal nutteloos.

Na haar uitgelegd te hebben dat je toch echt naar 'Hotmail.com' moet om je email te lezen, hing ik op en schreef de volgende woorden op mijn kaartje: 'Ooit zijn wi 50 jaar getrouwd. Tot die tijd kan ik alleen kaartjes schrijven in de kou, om te zeggen dat ik van je hou. L, ik hou van je, Joint'.

Ik sopte het kaartje in de envelop, schreef er 'Voor L.' op en stopte het pakketje terug in mijn rugzak, naast het bosje rode rozen. Toen ik bij haar huis aangekomen was, zag ik het licht brangen op haar kamer. Ik vroeg me af wat ze aan het doen was. Ik parkeerde mijn fiets om de hoek, ritste mijn rugzak open en haalde de bloemen en het kaartje tevoorschijn. Ik sloop het erf op, totdat ik bij de deur kwam en de bloemen en het kaartje neerlegde, waarna ik met dezelfde ninjaachtige passen terug liep. Ik belde L op en zei:

"Jij wou dat ik je mijn liefde zou bewijzen. Kijk maar eens voor je deur!"


Nou is dit allemaal vriendschappelijk, en eigenlijk een grote grap. Maar, als dit niet zo was, was het best romantish, toch?

Cheers,
Joint.