Ruggeprik

Vanochtend zag ik in mama haar agenda "ruggeprik" staan. "Pap, heeft ze nou weer een ruggeprik vandaag?" Laatst had ze al een ruggeprik gehad, die niet lekker verliep want de dokter had eerst tegen haar zenuw aangeprikt wat heel erg zeer deed. "Ja, ze hebben heel veel eiwitten aangetroffen, dus ze willen even onderzoeken waar dat door komt." O.. oke.

"Mam, heb je weer een ruggeprik?" "Ja.." "Lekker balen zeg.." "Ja.." Ze ging op de bank zitten. "Het stomme is dat ik hier nog meer tegenop zie dan tegen morgen (haar eerste chemo)" Ik loop naar haar toe. "Pep me even op alsjeblieft". Ik sla een arm om haar heen en geef haar een kus op haar wang. Meteen pakt ze me stevig vast en daar komen de tranen. "Sorry hoor" Nee, geeft niet, laat maar lekker even gaan. Denk maar aan leuke dingen. Ze werd weer rustig, trok haar schoenen aan en daar gingen zij en pap. Op naar het ziekennhuis, naar die kloteprik.

Een ruggeprik doet mij altijd denken aan het boek "achtste groepers huilen niet". Krijg een naar gevoel van het woord. Nu ze dus de deur uitliep voor een tweede keer, zwaaide ik haar uit met pijn. Pijn, omdat ze net had gehuild en ik niet wilde dat ze die pijn van die prik weer moest voelen. Dat ik hoopte dat het dit keer meteen goed zou gaan en dat hij niet weer eerst haar zenuw raakte. Pijn door het gevoel van onzekerheid, dat weer als een golf over me heen spoelde. Waarom, hoe en wat? Nog een keer? Teveel eiwitten? En dan? Mag ze dan wel haar chemo beginnen morgen?

Douchen. Dat is fijn. En dan keihard muziek aan. Ook fijn. En dan maar aan school. Veel minder fijn, maar wel noodzakelijk met de tentamens volgende week. En toen was ze weer thuis en hoort ze van de week de uitslag. Als ze al met haar chemo bezig is. Of ze moeten morgen de chemo uitstellen. Dat kan ook nog natuurlijk. Geen idee.

Vandaag is een tyfusdag. Voel me verrot, heb drie kwartier geleerd en verder is de dag volledig langs me heen gegaan. Niet alleen door mama. Ik stond al verkeerd op, ik had slecht geslapen, gedroomd over iemand waar ik niet over mag en absoluut niet wil dromen en werd daardoor al naar wakker. Ik wilde blijven liggen, er even niet meer zijn. En toen kwam ik m'n bed uit, kwam ik achter het heuglijke nieuws van die ruggeprik..

Ik heb het even gehad op het moment. Ik ben moe, alles staat me tegen en het leren lukt niet terwijl het toch echt moet. Dus ik ga het toch maar even proberen.
17 okt 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Damn
Damn, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende