... rust ...

Stil zit je op het gras. Kijkend naar de mensen die je passeren. Heerlijk de zon in je gezicht, hopend dat hij je bleke huidje een beetje kleuren kan, de drukte in je hoofd verdrijven zal. Je in slaap wiegen... wiegen tot alles voorbij is en je veilig naar huis terug kan keren.
Een paar jongens die voetballen. Een meisje waar een van de jongens steeds heen rent om haar een kusje op haar mond te geven. Ze zijn gelukkig.. nog wel. Maar dingen gebeuren, hij rooft, zij gaat vreemd.
M. fiets langs en zwaai uitgebreid. Zwaai terug. Dan is ze weer verdwenen, in de bomen opgegaan.
De wolken hebben allemaal verschillende vormen. Een konijntje, een vliegtuig, een gezicht dat me toelacht. Het is goed. Witte stepen op het blauwe tekenveld. Een moment waarop ik de rust in mezelf heb terug gevonden, een moment van geluk, zonder angst.
Het gras prikkend in mijn nek, langs mijn blote armen. Ik kan nog voelen, nog ruiken, nog zien... ik leef nog.

'Gelukkig je bent er nog.' Lippen op die van mij gedrukt. Als ik mijn ogen open zie ik hem boven me hangen.
'Ga je mee schat?' Hij trekt me overeind en laat me plaats nemen achter op zijn fiets. Het gras over, het asvalt op... we fietsen weg van mijn rust.