Rust

Rust is voor mij, en vele anderen denk ik, erg belangrijk. Zonder rust raak ik uitgeput, zowel mentaal als fysiek. In tijden van onrust moet ik altijd schrijven en praten. Ontdekken wat het is wat me onrustig maakt en stappen ondernemen om de rust weder te laten keren. Wie kent 't niet. Nu ben ik al een tijd met vlagen onrustig, mijn hoofd is te vol. Vandaag/vanavond is dan eindelijk de rust gekomen, nu hopen dat ze weer een tijdje blijft .

Gister was heel fijn, met een vriendin die ik alweer veel te lang niet gezien had ben ik naar de stad geweest; lekker wat gedronken en geluncht. Het gaat niet goed met haar, maar ik vind dat ze er behoorlijk redelijk over praat. Ik moest nog boodschappen doen dus ze ging gezellig mee. Zij kocht ijs en m&m's, want we hadden afgesproken dat ze vanavond langs zou komen tijdens het oppassen op mijn neefjes. Vroeger maakten we namelijk vaak zelf MC Flurry's, dat wilden we weer eens doen. Die avond kwam ze dan ook langs terwijl ik op mijn neefjes aan het passen was en hebben we met z'n vieren dat overheerlijke toetje gemaakt. Wat een fijne dag.

Vandaag was heel anders, maar toch ook wel fijn. Het begon met een eerste bezoek aan de dermatoloog. Hier was ik door mijn huisarts naar verwezen omdat ik (onzichtbare, soms rode) bultjes op mijn handen heb en hij wist zelf niet wat hij ermee aan moest. Nu heb ik ook last van ontstekingen op mijn kin, daar word ik zelf behoorlijk gek van dus ik was al van plan om te vragen of -nu ik er toch zat- hij daar ook wat voor had. Het leuke was dat hij er zelf al over begon. Nadat hij een recept had uitgeschreven voor mijn handen, draaide hij zich om, keek hij me aan en vroeg: "en wat smeer je op je kin?". Haha, ik kon niet anders dan lachen en zei: "Niks, maar als u daarvoor ook wat heeft zou dat heel fijn zijn!". Dat had hij wel. Nu heb ik een zalfje voor op mijn handen, een alcoholisch depmiddel voor op mijn kin EN een zalfje voor op mijn kin die "nogal blekend" is. Op een oud kussensloop slapen dus.. Het lijkt me allemaal verre van gezond, maar als het helpt ben ik een van de gelukkigste mensen op aarde, dat kan ik je wel vertellen. Ik heb al zoveel geprobeerd, niets helpt. Dus op hoop van zege (al durf ik er niet echt in te geloven, ben al vaak genoeg door dat soort beloftes teleurgesteld).

Daarna door naar acupunctuur. Met haar heb ik het gehad over studies en verder heeft ze me weer lekker laten liggen, met die naaldjes voor een verbeterde energiebaan. Ook dit is relatief nieuw voor me, maar het bevalt me wel tot nu toe.

Eenmaal weer thuis een broodje gegeten en op internet toch nog even studies bekeken. Ja, het wordt waarschijnlijk toch echt maatschappelijk werk en dienstverlening. Maandag een dagje meelopen, ben benieuwd en hoop dat ik 't dan voel.. Daarna door naar pianoles. Of ik eerder wilde komen want we moeten nog veel doen voor het examen..

Het examen ja.. En dit is wat mij denk ik al een tijd dwars zit en dat is er vanavond uit gekomen. Mijn pianolerares is vanaf het begin af aan al enthousiast over mij, zo'n goede leerling etc. Nu had zij het idee mij mee te laten doen aan het examen. Ik liet me meeslepen door haar enthousiasme om nu te ontdekken dat ik er erg tegenop zie. Tegenwoordig ontwijk ik mijn piano, omdat het me meer stress oplevert dan ontspanning. Een hele tijd kon ik dit niet uitspreken, ontweek ik het oefenen gewoon, voelde ik me schuldig en rot tijdens de les en was ik semi-chagrijnig om dat ding. Vanavond, na vanmiddag dus een langere les te hebben gehad, ging ik zitten. Ik ging het toch weer proberen, het moest. En plots kwam daar de frustratie, lichtelijke tranen zelfs. Het verhaal aan mijn moeder verteld en toen was het goed. Het was eruit. Ik ben zo bang om te falen. Niet voor mezelf, maar om mijn lerares teleur te stellen. En naar mijn idee ben ik constant bang om anderen teleur te stellen. Mezelf niet, maar anderen. En dit zei ik vandaag tegen mijn moeder. Ze vond het goed dat ik mezelf geuit heb, zei me dat ik vandaag al zo'n lange les heb gehad en het gewoon rustig morgen opnieuw moet proberen en als het echt niet lukt, of als ik het echt niet wil, dan moet ik dat vrijdag (extra les..) tegen m'n lerares zeggen.. Na deze uiting was ik weer rustig. Ik heb sinds tijden even op de bank gezeten en daadwerkelijk gelezen. Ja, dit had ik een tijd niet gedaan.

Voor het eten vanavond heb ik besloten dat ik 1 keer in de week karate ga beoefenen. Een van m'n beste vriendinnen doet het en zou het super vinden als ik er ook bij kwam. Vroeger heb ik ook aan karate gedaan, op een andere school en was hier ook best goed in. Nu is haar sportschool heel anders. Het gaat ook veel meer uit van geest. Lichaam EN geest dus, waar het op mijn oude sportschool slechts om lichaam ging zeg maar. Het schijnt heel zwaar en confronterend te zijn en ik weet nog dat ik vroeger erg veel moeite had met het lichamelijk samenwerken met anderen. Daarom vind ik het ook doodeng, maar toch ga ik het doen. Ik heb de knoop doorgehakt. Zij vindt het helemaal geweldig en heeft al gezegd dat ze me zal steunen, ze snapt heel goed dat ik het doodeng vind maar ze zal er zijn. Vooruit dan maar.. We gaan het zien.

Morgen ga ik mijn contract bespreken op mijn nieuwe werk. Als dat goed gaat, ga ik mijn andere baan opzeggen zodat ik een dag meer kan werken op mijn nieuwe werk, vaste dagen/tijden werk en dus een betere regelmaat heb en een beter overzicht op mijn tijd. Geen onverwachte werktijden meer, niet meer in de avond; gewoon lekker drie dagen van 9 tot kwart over 3 en nog beter verdienen dan mijn oude werk ook. Nu maar hopen dat ik er plezier in blijf houden.

Al met al een dag van besluit en rust dus. Heel erg fijn. Hopen dat dit aanhoudt, dat mijn besluiten goed zijn en vast staan en dat ik zo door ga.