Vandaag.. gister XD.. Zijn mijn vriendin en ik aan de praat geraakt met een oude vriendin van mijn vriendin.. ehh dus. Maargoed zij heeft ernstige problemen thuis en wij gaan proberen om haar te helpen het ouderlijk huis te ontvluchten. Zelf hebben wij ook vanalles meegemaakt, zoals gedwongen thuis opgesloten zitten, je moeder die jouw eigen geld steelt en uitgeeft voor zichzelf (dat is weer eens wat anders dan jongeren die geld van hun ouders jatten) en je vader die je achtervolgd met 'je gaat naar de hel, je bent slecht, je moet je laten genezen (van mijn lesbisch zijn
)'
Ik hoop echt heel erg dat we haar kunnen helpen, ik ken haar verder nog helemaal niet maar mijn vriendinnetje wel en ik weet wel echt hoe het is om thuis in een hel/gevangenis te leven... Wij hebben allebei heel erg de neiging om mensen in nood te helpen en gelukkig lukt ons dat ook regelmatig, maar iemand uit huis helpen is wel best lastig! Met zo'n gestoorde familie dan.. En uit ervaring weten wij ook dat je niks hebt aan de politie/bureau jeugdzorg/psychiaters/andere familieleden etc etc.
:: HET ROMANTISCHE VERHAAL
! ::
Mijn vriendinnetje en ik zijn een half jaar geleden ongeveer samen weggevlucht uit het ouderlijk huis. Zij vooral voor haar moeder die haar zowat gijzelde en ik voor mijn agressieve, homofobische vader (kort samengevat allemaal, uiteraard). We hadden nog geen half jaar een relatie maar we hebben het er op gewaagd. We hadden geen idee hoe we het allemaal aan moesten pakken en hoe we het moesten regelen met geldzaken, belastingdienst, eneco, dat soort zaken. Ik zat in mijn examenjaar van het grafisch lyceum in Rotterdam en mijn vriendin was volledig arbeidsongeschikt. We hadden heel weinig geld, dat was extra lastig. En ook familieleden die ons bleven achtervolgen. Gelukkig konden we EINDELIJK na al die jaren uit onze jeugd de deur achter ons dichtdoen en onze telefoons gewoon uitzetten. Iedereen riep dat we het niet zouden kunnen en voorspelden dat we met hangende pootjes terug zouden keren bij onze families. Dat is niet gebeurd;
We wonen nog steeds samen en vieren a.s. maandag onze inmiddels 1-jaar-durende relatie. Het zelfstandig wonen gaat heel goed, ook in de praktische zaken, ondanks het feit dat we nog steeds met weinig geld leven (die 4 euro per dag waar ik eerder over vertelde). Gelukkig hebben we in dat opzicht ook een betere toekomst.
Ik ben voor mijn examen geslaagd, heb nu een diploma als grafisch vormgever dus en ben daarna 2 maanden lang goed ziek geweest van alles dat over me heen kwam. Inmiddels ben ik daarvan weer aan het herstellen en ik begin binnenkort aan een nieuwe opleiding. Mijn vriendin kan nu in alle rust ook eindelijk herstellen van haar arbeidsongeschiktheid en dat gaat super goed. Het belangrijkste is dat we nog steeds hartstikke gek op elkaar zijn en dat we écht oprecht van elkaar houden.
We doen elkaar absoluut geen kwaad, omdat we zelf weten van vroeger hoe erg dat is. We kunnen nu ook eindelijk kiezen voor mensen die echte vrienden zijn en achter ons staan.
Dit was onze happy love story. Het klinkt als een romantische film, samen de wijde wereld in vluchten. Blijkbaar hebben we groot vertrouwen in elkaar en toch ook wel in onszelf.
X,
Mips.