scheld niet met kanker!

Vandaag kwam m'n beste vriendin helemaal kapot op school, haar oma ligt in het ziekenhuis. Een vlek op haar longen, grote kans op kanker. Ze barstte in huilen uit onder geschiedenis. Ik wist eigenlijk niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan omdat ik het gevoel niet ken. Mijn oma is overleden aan kanker, maar haar heb ik niet gekent. Toch mis ik haar soms, dat is best raar omdat ik haar niet heb gekent. Maar mijn vader verteld veel over haar, het was zijn moeder. Ik lijk heel erg op haar zeggen mijn ouders, ik heb donkerblond haar met een beetje een rossige gloed eroverheen, net als zij vroeger had. Ik heb dezelfde kuiltjes in mijn wangen zoals zij had, ik heb zomersproetjes en dat had zij ook. Als ik dan die verhalen hoor en hoor dat zij heel graag oma wilde worden, mis ik haar gewoon. Mijn ouders hebben er heel lang over gedaan om een kindje te kunnen krijgen, uiteindelijk kregen ze mijn broer. Ongeveer een jaar nadat zij was overleden. En daarna kwam ik. Ze had dus kanker, ze wilde zich niet meer laten behandelen. Ze had er al zo lang voor gevochten. En ze had het vreselijk thuis, altijd ruzie met mijn opa, maar in die tijd was het nog niet zo van het scheiden. Ze heeft zelfs zelfmoord proberen te plegen. Gelukkig kwam mijn opa haar nog net op tijd halen. Als ik alle verhalen zo hoor, dan snap ik wel waarom ze niet meer behandeld wilde worden. Ze was niet moe van het vechten, maar ze wilde gewoon niet meer.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is, scheld niet met kanker. Je doet jezelf er niet alleen pijn mee, want misschien krijg jij er later ook wel mee te maken, maar ook de mensen om je heen doe je er pijn mee. Zoals mijn vriendin bijvoorbeeld, we stonden bij de kluisjes te wachten want ze ging haar boeken pakken. Komt er een jongen uit onze klas voorbij lopen en zegt gewoon om niks, kanker (naam). Mn vriendin zei al: ''lekker (naam)''. Ik zag aan haar dat ze het moeilijk had met dat woord.

Ik ben ook niet heilig, ik heb het ook wel is gezegt, zeker weten. En ik denk het nog steeds wel is. Maar toch vind ik het een vies woord. En ik denk gewoon dat we daar mee moeten stoppen, we schieten er niks mee op!