Schrijfdagboek (1)

Al verschillende keren heb ik me voorgenomen om vaker hier wat te schrijven. Al even zoveel keren heb ik dat voornemen niet uitgevoerd. Het gaat even goed en daarna zakt mijn belangstelling weer weg.

Gisteren is er een nieuwe maand begonnen. Dat leek me wel een aanleiding om een nieuwe start te maken. Misschien wordt het niks, maar ik wil proberen bij te houden wat ik moet schrijven en hoe dat lukt.

Het is nu druk met columnachtige teksten. Donderdag had ik weer mijn gebruikelijke column in het cultureel café. Zie hier ). Vandaag moest ik een openingswoord schrijven voor een expositie in Bennekom.

Het was een expositie van drie kunstenaars. Hun website had ik vooraf bekeken en gisteravond had iemand even het gebouw voor me opengemaakt, zodat ik kon zien welke werken er hingen. Vandaag zou ik wel even het stukje schrijven. Dacht ik.

Om tien voor zeven werd ik wakker. Pijn in mijn knie. Ik herkende de jichtaanval. Naar beneden om een ontstekingsremmer te slikken, douchen en aan het werk. Iets over zeven uur zat ik achter mijn laptop.

Eigenlijk viel het schrijven vies tegen. Aan de ene kant wilde ik de kunstenaars recht doen, aan de andere kant wilde ik er ook een persoonlijk verhaal van maken. Uiteindelijk was het 1 uur in de middag voordat ik echt helemaal klaar was. Ik had tussendoor wel ontbeten en koffie gedronken en gebeld met mijn lief.

En met mijn moeder. Ik wilde een anekdote verwerken die mijn moeder ooit verteld had, maar die moest wel kloppen. Ik dacht dat het ging over iets wat zich afgespeeld had bij een van haar ooms, maar het bleek bij haar opa te zijn.

De opening ging goed. Veel vriendelijke woorden gekregen, ook van de kunstenaars. Ik merk dat het scheelt dat ik al veertien jaar gesproken columns 'doe' bij Dante. Ik weet onderhand wat werkt bij een publiek. Hier vind je het openingswoord.

Maandag moet ik weer een column voorlezen, bij een lokaal radiostation. Het is een kerkelijk programma, wat betekent dat de column moet gaan over kerk of geloof. De laatste keer dat ik bij dat programma zat, heb ik het gehad over Jan Siebelink en Franca Treur: hoe komt het dat romans over een orthodox geloof zo populair zijn.

Waarover het maandag moet gaan, weet ik nog niet. Vaag heb ik het idee dat ik wel iets wil doen over de scheiding tussen kerk en staat. De paus kan natuurlijk ook, maar ik weet niet of ik iets over hem te melden heb. Voordat ik inslaap, moet ik daar maar eens over nadenken.

Voor de krant en voor mijn weblog moet ik nog iets schrijven over de verhalenbundel Walsen van Elma van Haren. Ik schuif dat een beetje voor mij uit, merk ik. Ik vind het een goed boek (al vind ik niet alle verhalen goed), maar ik heb het nog niet helder genoeg waarom ik het goed vind, denk ik.

Er is nog wel meer waarover ik moet schrijven: een hele stapel strips en de biografie van Ab Visser. Maar dat moet ik allemaal nog lezen. Het meeste haast niet. Gisteren stond in de krant mijn recensie van de Verzamelde gedichten van Jan Eijkelboom. Het was aardig afgedrukt. Ik heb niet meer gecontroleerd wat er weggelaten is. Ik denk dat het artikel wat ingekort is. Ik maak me er niet meer druk om; die dingen gebeuren. Wel heb ik me druk gemaakt toen er pas een andere titel boven mijn recensie van een roman van Koos van Zomeren stond. Ook dat gebeurt, maar er stond deze keer een spelfout in; 'door de fictie heenzakken' (of zoiets) stond er. Maar 'heenzakken' is natuurlijk geen werkwoord. Over zo'n spatie doe ik dan wel moeilijk.

Vandaag kwam er nog een strip ter recensie binnen. Ik heb er nog nauwelijks naar gekeken. Eerst maar de beeldroman (ik heb een hekel aan de term graphic novel) van Pedrosa lezen. Het dikke boek van Heinz is in beslag genomen door mijn zoon. Dat vind ik wel weer leuk.