schuldig
oke wtf ik moet even relaxen en ik hoop dat schrijven me lukt, want wtf waar is mijn hoofd/mijn gedachtes mee bezig. Ik schaam me er best wel voor.
Ik ben nog niet zo heel lang samen met mijn vriend, hij woont op kamers en ik heb vakantie. Terwijl hij nu op school zit en ik klaar wakker ben en gewoon echt niet meer in slaap kom, ben ik maar eens op me telefoon gaan kijken, zoals ik eigenlijk wel bijna elke ochtend doe (jeugd van tegenwoordig).
Ik zit gewoon op me instagram te kijken, bij die loop glas, waarbij iedereen over heel de wereld je de foto´s kan zien. Oké, ik weet wie zijn ex is en ik ben gewoon nieuwsgierig en laat ze er nou net tussen staan. Een stemmetje in mijn hoofd zegt kijk maar.
In mijn ogen ziet ze er knap en aardig uit. Ze kan goed met zijn vrienden omgaan. En dat is nou net mijn punt. Ik ben een zeikerd ik weet het. Oke, hun waren langer samen en wij nog zo kort, maar als nog het voelt gewoon klote, omdat ik van mezelf weet dat ik niet sociaal ben, ik wil het zo graag, maar dan moet ik echt aan mezelf gaan werken. Het lijkt me ook fijn om beter met zijn vrienden om te kunnen gaan en geaccepteerd te worden dat ik zijn vriendin ben, ook al heb ik niet dezelfde stijl/smaak als hem en zijn vrienden.
Maar ook, hij houdt er van om te gaan stappen, terwijl ik een saaie doos ben en gewoon thuis zit. Maar hij gaat alleen stappen wanneer ik ook ga. De laatste tijd ga ik dan ook totaal niet meer vaak, dus hij ook niet. Hierdoor ziet hij zijn vrienden amper. Terwijl ik al een paar keer tegen hem heb gezegd, je mag van mij stappen, maar ik ga niet mee. En dan zegt hij er op dan blijf ik ook thuis.
Ik ben bang dat daardoor zijn vrienden gaan denken dat ik hem afpak of dat ik hem dicht bij me hou, terwijl dat niet zo is. Hij mag echt doen wat hij wilt. Maar ook dat hij zijn vrienden zal kwijtraken.
Hij heeft me dan ook al een paar keer gevraagd dat ik denk dat ik tussen hem en zijn vrienden staat. Hij zegt van zelf nee, maar het blijft bij me knagen.
Ik voel me hierdoor best schuldig, ik weet niet wat ik moet doen.
Ik ben nog niet zo heel lang samen met mijn vriend, hij woont op kamers en ik heb vakantie. Terwijl hij nu op school zit en ik klaar wakker ben en gewoon echt niet meer in slaap kom, ben ik maar eens op me telefoon gaan kijken, zoals ik eigenlijk wel bijna elke ochtend doe (jeugd van tegenwoordig).
Ik zit gewoon op me instagram te kijken, bij die loop glas, waarbij iedereen over heel de wereld je de foto´s kan zien. Oké, ik weet wie zijn ex is en ik ben gewoon nieuwsgierig en laat ze er nou net tussen staan. Een stemmetje in mijn hoofd zegt kijk maar.
In mijn ogen ziet ze er knap en aardig uit. Ze kan goed met zijn vrienden omgaan. En dat is nou net mijn punt. Ik ben een zeikerd ik weet het. Oke, hun waren langer samen en wij nog zo kort, maar als nog het voelt gewoon klote, omdat ik van mezelf weet dat ik niet sociaal ben, ik wil het zo graag, maar dan moet ik echt aan mezelf gaan werken. Het lijkt me ook fijn om beter met zijn vrienden om te kunnen gaan en geaccepteerd te worden dat ik zijn vriendin ben, ook al heb ik niet dezelfde stijl/smaak als hem en zijn vrienden.
Maar ook, hij houdt er van om te gaan stappen, terwijl ik een saaie doos ben en gewoon thuis zit. Maar hij gaat alleen stappen wanneer ik ook ga. De laatste tijd ga ik dan ook totaal niet meer vaak, dus hij ook niet. Hierdoor ziet hij zijn vrienden amper. Terwijl ik al een paar keer tegen hem heb gezegd, je mag van mij stappen, maar ik ga niet mee. En dan zegt hij er op dan blijf ik ook thuis.
Ik ben bang dat daardoor zijn vrienden gaan denken dat ik hem afpak of dat ik hem dicht bij me hou, terwijl dat niet zo is. Hij mag echt doen wat hij wilt. Maar ook dat hij zijn vrienden zal kwijtraken.
Hij heeft me dan ook al een paar keer gevraagd dat ik denk dat ik tussen hem en zijn vrienden staat. Hij zegt van zelf nee, maar het blijft bij me knagen.
Ik voel me hierdoor best schuldig, ik weet niet wat ik moet doen.
25 feb 2016
- meld ongepast verhaal
-
InsecureMe
donderdag 25 februari 2016 12:41
Hoihoi,
Ik snap je helemaal! Ik heb een beetje het tegenovergestelde; Mijn vriend mag van mij omgaan met wie hij wil en ik zal hem daarin niet snel iets verbieden al vind ik het bij 2 vriendinnen van hem wel heel lastig (Lang verhaal). Ik zeg ook altijd dat 'ie gewoon moet afspreken enzo, en dat doet 'ie ook alleen voel ik me die dag altijd echt een beetje vervelend. Qua stappen gaat hij juist liever zonder mij (niet dat we vaak gaan..) en dat is ook geen chill gevoel
Misschien kun je er eens iets van zeggen dat je écht bang bent dat je doordat hij steeds voor jou kiest (En tuurlijk is dat deels heel goed maar hij moet inderdaad ook zijn eigen dingen houden) hij zijn vrienden kwijt raakt! Stel eens voor dat jij met een vriendin een meiden avondje houdt en hij lekker op stap kan (Desnoods verzin je het) Maar dat je hem echt even 'dwingt' om te gaan. Misschien merkt hij daarna dat het gewoon af te wisselen is
-
NoFuture (opgeheven op 8-10-2016)
donderdag 25 februari 2016 14:18
Herkenbaar. Toen mijn vriend en ik pas samen waren, ben ik wel vaak met hem mee gegaan. Maar ik hou gewoon echt niet van die drukte en het was ook vrij snel duidelijk dat ik niet helemaal in zijn vriendengroep pastte. We zijn gewoon te verschillend. Hij merkte wel aan mij dat ik het uitgaan niet leuk vond. Het kost mij gewoon teveel energie om geforceerd sociaal te doen. Dus ik ging steeds vaker niet mee. Hij twijfelde dan en is ook weleens voor mij thuis gebleven. Maar nu we al heel lang samen zijn is het geen probleem meer. Hij gaat als hij zin heeft en zijn vrienden verwachten mij al niet meer. Soms voel ik me kut als hij weg is en ik alleen thuis ben, maar over het algemeen zijn we beide wel tevreden.
Als ik trouwens iets met mijn vriendinnen doe, gaat mijn vriend ook nooit mee. Jullie moeten het evenwicht nog vinden denk ik.
Echte vrienden raak je niet snel kwijt. Die snappen wel dat je bij een nieuwe relatie zoveel mogelijk quality-time met zijn 2en doorbrengt
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 03 apr 2016 sporten...
- O 25 feb 2016 schuldig ( 2 )
- O 23 feb 2016 Bored ( 1 )
- O 19 feb 2016 gedachtes ( 1 )