Ik heb vandaag aan een paar mensen verteld wat ik er echt van vind.
Een vriendin van ons ligt in het ziekenhuis vanwege zelfmoordpoging.
De eerste twee dagen is iedereen langs geweest, en de rest van de week niet meer.
Je hoeft niet elke dag langs te gaan, maar een beetje meer steun zou wel prettig zijn.
Ik ga ook niet elke dag, maar ik ben wel bijna om de dag geweest. Dat hoeft natuurlijk ook niet meer.
Maar ik vind het super schijnheilig om de eerste twee dagen te gaan en het heel zielig te vinden en steunen en daarna nooit meer iets van je te laten horen..
Ligt dit nou aan mij, ben ik de enige die dit echt raar vind.
Mensen zeggen dat we normaal moeten doen, daar ben ik een voorstander van..maar om nooit langs te gaan vind ik egoistisch.
Terwijl anderen het van haar egoistosch vinden vanwege haar zelfmoordpoging...
^... Ligt dit nou aan mij...
Zij voelt zich gewoon KUT en lijdt waarschijnlijk aan borderline..
Mensen zeggen, ze smst zelf ook niet...
Euuhh Duh, je gaat niet sms´en of iemand alsjeblieft wil langs komen.
Als je zelf nou weg kon, dan kan je zelf bij anderen langs gaan..maar ze zit op een gesloten afdeling...dan ben je toch een beetje afhankelijk van je bezoek en om mensen te gaan smeken of ze willen langs komen, doe je ook niet!
Zegt iemand; haar opa en oma komen toch elke dag langs. Indd dat klopt, dat betekent toch niet gelijk dat je vrienden niet meer langs hoeven te komen..
Het is juist prettig dat je vrienden komen, dan weet je weer waarom je wel wil vechten voor het leven. Mij heeft ze verteld dat dat het enige is wat haar op dit moment op d´r been houdt.
Als ik dit dan aan anderen vertel zeggen ze dat ze het allemaal zelf heeft gedaan...
Ben ik gek....of is dit echt gewoon normaal om zo te denken!
Ik vind het namelijk belachelijk!!