Sint en Corona (Gedicht).

Sint keek vermoeid voor zich uit.
Mondkapje onder de neus,
leeg flesje desinfectans voor z’n snuit.
In zijn arm een boostershot,
Die hem beschermen moest
tegen rondvliegend kindersnot.

Wat een dagen zijn dit weer.
Zijn verjaardag is zo geen feestje meer.
Kleine Hélène zat in quarantaine,
Haar opa Piet op de IC
die nam, ongemerkt,
‘t virus uit Zuid-Afrika mee.

Gisteren, in zuid Laren,
vloog een familie elkaar in de haren.
Tante Thea is fan van Baudet,
dus die had ‘t prikje niet gezet.
Ome Joep werd furieus,
mepte zijn zuster
vol op haar neus.
Een harde krak, en flink wat bloed.
De ambulance kwam met grote spoed.

Tampon in de neus, aai over de bol.
Ze kon niet mee, want het Z’huis ligt vol.
Terwijl Roetveeg liep te troosten.
Probeerde oma het gebeuren
op Facebook te posten.
“Jongens, ik heb m’n eerste ‘like’!
Man, ik word zo moe van dat gezeik!

Buiten aangekomen,
schijnt de maan wel door de bomen,
Maar de ramen zijn versierd
Met gekleurde lampjes.
Overal wordt al kerst gevierd.
Ondanks de verdeling in kampjes.
Voor of tegen Corona prikjes.
Anti of pro vreugdevuurfikjes.
Het feest van vrede is in zicht.
Nog voordat Sint
zijn hielen heeft gelicht.

Vastberaden staat Sint op.
Ondanks de flinke pijn in z’n oude kop.
Twee mensen gaan vandaag in de zak.
Na nog een avondje werken op ‘t dak,
zet hij koers naar Den haag
en vat Mark en Hugo stevig in de kraag.
“Zo mannetjes, hebben jullie nog wat te zeggen?”
-“Sinterklaas, we kunnen alles uitleggen.”
“Ja, het is allemaal hun eigen schuld,
we hebben ze gewaarschuwd,
en als brugman geluld.
Maar eigenlijk komt ‘t hier op neer ; ze
ze luisteren gewoon niet meer!”

De goedheiligman keek de mannen aan.
Het liefst zou hij ze met een roede slaan.
Nee heren, luister naar mijn goede raad.
Jullie reactie is steevast te laat.
Gaan pas blussen
als de boel al in lichterlaaie staat!

Hugo keek ‘ns naar z’n schoentjes.
Mark zong zachtjes
over Sinterklaas kapoentjes.
Het maakt de oude man ietwat week.
Die twee leken heus, echt van streek.
Hij kuchte een brokje weg,
en zei ; luister naar wat ik zeg.
Volgend jaar om deze tijd,
zijn wij dat vervloekte virus hier kwijt.
Lukt dat niet?
Dan geef ik opdracht aan een Piet,
om jullie in de grootste zak te douwen,
en je 2 jaar in Spanje te houden.
Hebben jullie dat goed begrepen?
De heren knikten wat benepen,
en tikten elkaars ellebogen.
Nu is het wachten of Mark Rutte
hier over heeft gelogen,
de opdracht heeft verzaakt,
of de actieve herinnering is
kwijtgeraakt.

Fijne Sinterklaas!
Coronapiet.