skinheadmuziek

Het is lastig om aan goede skinheadmuziek te komen. Normale platenwinkels verkopen nauwelijks deze soort van muziek omdat er weinig vraag naar is. Als je al een cd tegen komt dan is het vaak van een bekende band zoals bijvoorbeeld The Business uit Engeland. De muziek kenmerkt zich door rauwe muziek, vaak gebaseerd op rock'n'roll deuntjes. Snerpende gitaren, een beukende drum en een rauwe zang. De bekendste muzieksoort binnen de skinheadbeweging heet 'Oi!'.

The spirit of '69
De eerste Oi!-bands zijn in de jaren zeventig ontstaan. Bekende bands uit die tijd zijn Tumbling Dice (voorloper van de band Skrewdriver die later het nazisme is gaan verheerlijken), Cockney Rejects en Sham '69. De teksten van de bands gaan vooral over werkeloosheid, bier, geweld, voetbal en gevechten met de politie. Racisme speelde bij deze bands geen enkele rol, ondanks dat de media de skinheads in verband brachten met geweld tegen immigranten. Veel Oi!-bands hadden daar de buik van vol en zij besloten om hun antiracisme-standpunt duidelijk te maken door deel te nemen aan Rock Against Racism festivals. De festivals werden georganiseerd om de Engelse bevolking te mobiliseren tegen het aanhoudende geweld tegen migranten. Het lukte niet om van het extreemrechtse imago af te komen. De skinheads bleven het zwarte schaap in de media. Moe gestreden tegen de vooroordelen en bang om voor racist uitgemaakt te worden keerden vele skinheads de beweging de rug toe. Met het uiteenvallen van de skinheadbeweging verdween ook het aantal Oi!-bands. In 1981 begint Tumbling Dice opnieuw Oi! Te spelen, de band is wel een naamsverandering ondergaan. Voortaan heten ze: Skrewdriver.

Rock Against Communism
Skrewdriver is de eerste Oi!-band die zich tegen het linkse gedachtegoed keert. Zij zijn de grondlegger van de Rock Against Communism (RAC) -festivals die als tegenhanger van de Rock Against Racism festivals georganiseerd werden. RAC wordt de nieuwe muziekstroming van de skinheads, naast de nog over gebleven Oi!-bands. Politiek doet zijn intrede in de skinheadscene en zorgt meteen voor veel scheuring. Zowel in Engeland als in Nederland ontstaat er een scheiding tussen de niet-politieke skins en de extreemrechts georiënteerde skinheads. Veel bands die zich uitgesproken hebben tegen racisme worden door extreemrechtse skinheads aangevallen. Concertzaal De Baroeg in Rotterdam kan hier over meepraten. Op 29 oktober 1999 speelt The Business in De Baroeg. Tijdens het concert is de sfeer gespannen. Onder de aanwezige concertbezoekers bevindt zich een groep naziskins. Aan het einde van het concert slaat de vlam in de pan. Eén van de naziskins brengt de Hitlergroet en buiten wordt een punker met een niet blanke huidskleur in elkaar geslagen. Diverse skinheads gaan met elkaar op de vuist. De verwarring is compleet. Ook concertzaal de Boerderij in Geleen heeft te maken gehad met een groep politieke naziskins die het concert hebben verziekt voor de niet-politieke skinheads. Op 8 september 2001 vind 'The German Oi!-festival plaats. Een groep van 60 naziskins van Stormfront Nederland valt de concertzaal aan. Ruiten worden ingegooid en aan beide kanten vallen rake klappen. Het gevolg: een verpeste avond. Bovendien wil de organisatie in de toekomst niet meer van zulke avonden programmeren.


Extreemrechts
"There's a barbeque in Rostock, you better come, how do you like your Turks? Do you like 'em well done?, aldus het refrein van het nummer 'Barbeque in Rostock' van de Engelse nazi- band No Remorse. Het nummer verwijst naar brandaanslagen op een vluchtelingencentrum in 1992 in de Duitse plaats Rostock. Nederland kent geen traditie van dergelijke nazibands, maar er bestaan wel extreemrechtse bands in Nederland. De meest radicale bands uit het verleden zijn de Rotterdamse band Landstorm en de Hilversumse band Wiking. Beide bands bestonden uit naziskinheads met een gewelddadig verleden. De bekendste extreemrechtse band van Nederland is Brigade M en die heeft inmiddels verschillende cd'tjes uitgebracht en ze staan op diverse buitenlandse verzamel cd's. Het aantal extreemrechtse bands is altijd beperkt gebleven.

Oi!-scene Nederland
In tegenstelling tot extreemrechtse muziek, bloeit momenteel de Oi!-scene in Nederland. Veel 'streetpunk'-bands (andere benaming voor Oi!-muziek. Oi! is een term die nogal beladen is) schieten als paddestoelen uit de grond. De bands en labels maken meteen een statement tegen politiek: "Politics sucks". Net zoals in de jaren tachtig wordt vandaag de dag het straatbeeld wederom gedeeltelijk bepaald door de aanwezigheid van skinheads. Het overgrote deel van deze Oi!-skins wil niets met extreemrechts te maken hebben. Het is dan ook niet verwonderlijk dat tijdens Oi!- concerten het plezier, de muziek en het bier de belangrijkste ingrediënten vormen voor een geslaagde avond. Zij hebben duidelijk een les geleerd uit het verleden: extreemrechtse politiek maakt de skin-scene kapot!



Als je door het lezen van het bovenstaande stuk over skinheadmuziek geïnteressseerd bent geraakt in ska-muziek of in muziek met een antifascistische inhoud, luister dan eens naar de muziek hieronder.(meestal mp3-bestanden):

99 Posse: Curre Curre Gaugliò

Chumbawamba: 'Jacob's Ladder (Not In My Name)'

Chumbawamba: Misbehave

Def P en de onderhonden: Op de vlucht

Dr Green: I wanna riot

Los Fastidios: Fetter Skinhead

No Respect: Resistance

No Respect: Salute

Onda Rossa Posse: Batti il tuo tempo

Radici nel cemento: E io ero Sandokan

Scrapy: Shot down

Skawar: Footsteps

Slime: Der Tod ist ein Meister aus Deutschland

Sonic Youth: Youth Against Fascism

Usual Suspects: Bin Laden's Vegan Airstrike