Slapeloze nachten.
Slapeloze nachten, ik kan wel stellen dat ik die dagelijks heb.
Nee, ik ben niet hopeloos verliefd, zenuwachtig, bang en nerveus.
De pijn overheerst mijn moeheid, mijn uitputting. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit, onderzoek hier, onderzoek daar, niemand die het antwoord weet.
Als zeventienjarige prop ik mezelf vol met medicijnen, soms wel 10 op een dag.
En ik vraag me intens af, wanneer die dag komt, met het antwoord, en dat de slapeloze nachten verdwijnen.
Rust, en een leven als een normale tiener, zonder zorgen, zonder schaamte.
En nu, mijn darmen zijn geirriteerd van het onderzoek van vorige donderdag.
De stukjes die zij hebben weggenomen hebben hun sporen achter gelaten.
En nu? En ik?
Ik kan enkel hopen,met de pijn proberen te leven en mijn best doen om het soms te vergeten.
En nu maar leven met slapeloze nachten en het gemis van al mijn plezier.
Liefs,
Cindy
duck, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende