slechtste vegetariër

Zelfs ik, barbecuefanaat en vleesverslaafde ben een blauwe maandag vegetariër geweest. Deze voor mij heftige periode van afzien is ontstaan na een heftige discussie met zuslief in mijn kindertijd. Ik was de trotse voorzitter van een dierenclub. Ik zal hier onder de vrouwen onder ons waarschijnlijk niet de enige in zijn geweest, tenzij je in de stad opgegroeid bent. Het enige dier wat je dan te zien hebt gekregen was waarschijnlijk het konijn van het buurmeisje, want zíj kreeg er wel een van sinterklaas! Maargoed als polderkind had ik vanaf de voordeur een aantal hectare natuur tot mijn beschikking om in te spelen en te ploeteren. Zo kwam ik in aanraking met behoorlijk wat dieren. Ik had zonbeetje de enige tuin waarin je een geschikte hut (clubhuis) kon bouwen, dus werd ik automatisch leider en bewaker van de map. En zo trokken we erop uit om dieren te redden. Na ooit eens een schaap het leven te hebben gered door deze op zijn zij te draaien kwam de grote klap al snel, echt veel verder dan insecten kom je niet. Toch begonnen we fanatiek met het redden van verdrinkende lieveheersbeestjes en bijen. Dit zeer hypocriet want in de zomer deed ik vrolijk mee aan de massa mierenmoord met vaders. Water koken en in hun nesten gooien ten goedwil van je eigen mierenvrije broekspijpen in de lente. Zo zal het ook heel vaak voorgekomen zijn dat ik druk aan het dieren redden was en tussendoor even naar binnen moest om te komen eten. Biefstukje bijvoorbeeld. Na dit feestmaal vrolijk naar binnen te hebben geprakt ging ik weer de held uithangen om insecten uit slootjes te vissen. (ja ook van die beesten die kunnen lopen op water, vang die maar eens). Zo zal ik menigmaal in de sloot geflikkerd zijn.

Terug naar die ene blauwe maandag. Mijn zus, ietsje ouder, toen nog ietsje slimmer, kwam met de geniale conclusie dat ik selectief was in mijn dierenmeelij. En om het tegendeel te bewijzen werd ik dan maar even vegetariër. Ideaal dacht ik, hoef ik die vieze speklapjes en rollade niet te eten. Maarja, als moeders dan met een gebraden kippenpootje aan kwam zetten begon mijn gezicht wel op citroenzuur te staan. Voor mij had ze heel lief zon slap vega-ding gemaakt. En wat vond ik dat zuinig! En zo begon mijn selectiviteit weer op te spelen. Vis en kip at ik wel die hadden toch geen hersens en koe en varken niet. Uiteindelijk ben ik ermee gestopt, vlees is gewoon te lekker. Respect voor de mensen die het volhouden. Diep respect. Mijn moeder vroeg nog waarom ik stopte, en ik vertelde dat wanneer je vlees in de winkel koopt het toch al dood is, en anders gooien ze het toch maar weg. Kun je het net zo goed opeten. (BULLSHIT natuurlijk). Net zo’n domme gedachte als wanneer ik dacht dat wanneer je nou gewoon wat meer centjes maakte en die in Afrika uitdeelde de mensen daar ook niet meer arm zijn. God wat vond ik mezelf toch slim. Ik dacht echt dat ik de Nobelprijs zou krijgen voor dat idee. Dat daar nou niemand is opgekomen… tsja, vegetariër was nooit wat voor mij, ik ben toen ook maar gestopt met insecten redden. Daarom ben ik toen maar een nieuwe club begonnen. De Spice Girls club. En het clubhuis stond bij mij. O wat was ik weer trots.

~Diono~